 |
|
|  Πέμπτη 13/5
ΥΓΕΙΑ-Η μακρόχρονη χρήση φαρμάκων για την αϋπνία δεν φέρνει καλύτερο ύπνο
ΑΠΕ
Δεν υπάρχει κάποια διαφορά στην ποιότητα ή στη διάρκεια του ύπνου μεταξύ όσων παίρνουν για καιρό φάρμακα για την αϋπνία και όσων δεν παίρνουν, σύμφωνα με μία νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη. Η έρευνα δείχνει ότι η χρήση φαρμάκων για την αϋπνία επί ένα έως δύο χρόνια δεν φαίνεται να βελτιώνει τον διαταραγμένο ύπνο στα άτομα μέσης ηλικίας.
Οι διαταραχές του ύπνου (δυσκολία να κοιμηθεί κανείς ή και να μείνει κοιμισμένος, πολύ πρωινό ξύπνημα κ.ά.) είναι συνήθεις. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο παίρνουν συνταγογραφούμενα φάρμακα, όπως υπνωτικά, ηρεμιστικά και αντικαταθλιπτικά για να κοιμηθούν καλύτερα. Ο κακός και ανεπαρκής ύπνος έχει συσχετιστεί με διάφορα προβλήματα υγείας, όπως διαβήτη, υπέρταση, κατάθλιψη κ.ά.
Τα φάρμακα για τον ύπνο «δουλεύουν» βραχυπρόθεσμα, για διάστημα έως έξι μηνών, αλλά όταν η αϋπνία είναι χρόνια και τα φάρμακα λαμβάνονται για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα, τότε η αποτελεσματικότητά τους φθίνει, όπως δείχνει και η νέα μελέτη από ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Ντάνιελ Σόλομον του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και του Νοσοκομείου Brigham and Women's της Βοστώνης, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό «BMJ Open».
Η νέα έρευνα αφορούσε γυναίκες με μέση ηλικία 50 ετών, 238 που έπαιρναν φάρμακα για τον ύπνο επί ένα έως δύο χρόνια και 447 που δεν έπαιρναν. Πάνω από το 70% των γυναικών και στις δύο ομάδες ανέφεραν προβληματικό ύπνο τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα. Οι διαταραχές του ύπνου ήταν παρόμοιες στις δύο ομάδες, δηλαδή τα φάρμακα μετά από ένα έτος δεν βοηθούσαν πια στον ύπνο, ενώ μετά από δύο χρόνια δεν υπήρχε κάποια σημαντική μείωση στις διαταραχές του ύπνου στις γυναίκες που έπαιρναν τέτοια φάρμακα συστηματικά.
Οι ερευνητές δεν απέκλεισαν ότι αυτά τα φάρμακα μπορεί να παραμείνουν αποτελεσματικά σε μερικούς ανθρώπους μετά από αρκετά χρόνια, αλλά γενικότερα τα ευρήματα πρέπει να οδηγήσουν σε αναθεώρηση της μακρόχρονης χρήσης τους σε ανθρώπους μέσης ηλικίας με προβλήματα ύπνου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
