|
| Κυριακή 16/5
Το τηλεοπτικό δίκτυο Al-Jazeera καταγγέλλει "έγκλημα πολέμου" μετά τον βομβαρδισμό των γραφείων του στη Γάζα απο το Ισραήλ
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Ο διευθυντής του δικτύου Al-Jazeera κατήγγειλε «έγκλημα πολέμου» και απόπειρα «να σιωπήσουν τα μέσα ενημέρωσης» μετά τον βομβαρδισμό το Σάββατο από τον ισραηλινό στρατό του κτηρίου που στεγάζει τον τηλεοπτικό σταθμό του Κατάρ και άλλα μέσα ενημέρωσης.
Το Ισραήλ βομβαρδίζει από τη Δευτέρα τον παλαιστινιακό θύλακα, που τελεί υπό τον έλεγχο του ισλαμιστικού κινήματος Χαμάς, το οποίο εκτοξεύει ρουκέτες στο εβραϊκό κράτος σε αντίποινα για τη βίαιη καταστολή Παλαιστινίων διαδηλωτών στην Ανατολική Ιερουσαλήμ στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας και τη Δευτέρα.
Στη Γάζα, ένα ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένο έδαφος που τελεί υπό ισραηλινό αποκλεισμό, οι παλαιστινιακές Αρχές ανέφεραν 145 νεκρούς, ανάμεσά τους 41 παιδιά, και περίπου 1.100 τραυματίες από τους βομβαρδισμούς.
«Η καταστροφή των γραφείων του Al-Jazeera και άλλων μέσων στον πύργο Αλ-Τζάλαα στη Γάζα συνιστά κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεωρείται διεθνώς έγκλημα πολέμου», κατήγγειλε ο Μοστάφα Σουάγκ προσωρινός γενικός διευθυντής του ομίλου του Κατάρ.
«Ο στόχος αυτού του φρικτού εγκλήματος είναι να σιωπήσουν τα μέσα ενημέρωσης και να κρύψουν τη σφαγή και τα ανείπωτα δεινά του λαού της Γάζας», είπε.
Το κανάλι επικαλέστηκε τον ανταποκριτή του Γιούμνα αλ-Σάγιεντ, ο οποίος είπε ότι ο στρατός είχε δώσει προθεσμία μια ώρα στον ιδιοκτήτη του πολυώροφου κτηρίου για την εκκένωση. Ο ιδιοκτήτης είχε ζητήσει ανεπιτυχώς περισσότερο χρόνο, είπε.
«Κανένα μέρος στη Γάζα δεν φαίνεται πλέον ασφαλές», δήλωσε ο αλ-Σάγιεντ.
Ο διευθυντής ειδήσεων του Al-Jazeera Άσεφ Χαμίντι είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι το κανάλι θα λάβει «όλα τα μέτρα για τη (δικαστική) δίωξη του Ισραήλ», προσθέτοντας ότι «η πιο σημαντική απάντηση είναι να συνεχίσει να καλύπτει τα γεγονότα».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|