 |
|
|  Τετάρτη 19/5
Μοναδική περίπτωση στον κόσμο
Έγινε εκατομμυριούχος… μαζεύοντας σκουπίδια
newmoney.gr,protothema.gr
Η έμπνευση για μία ιδέα που θα σε κάνει πολυεκατομμυριούχο μπορεί να έρθει οπουδήποτε. Για τον Brian Scudamore, αυτή η στιγμή ήρθε όσο περίμενε στην ούρα, στα McDonald’s της περιοχής του. Τότε, το 1989, δεν ήταν παρά ένας 19χρονος στο Βανκούβερ του Καναδά που πρόσφατα είχε παρατήσει το λύκειο, μα είχε ακόμη σχέδια να πάει στο κολλέγιο. Θα έπρεπε, όμως, να χρηματοδοτήσει μόνος του τις σπουδές του, μίας και ο δικαιολογημένα απογοητευμένος νευροχειρούργος πατέρας του αρνούνταν να το πράξει.
Όσο, λοιπόν, περίμενε να ετοιμαστεί το γεύμα του, το βλέμμα του Scudamore καρφώθηκε σε ένα ημιφορτηγό μίας εταιρείας αποκομιδής σκουπιδιών. Μη έχοντας και πολλά άλλα να κάνει, ο νεαρός Καναδός αποφάσισε να δοκιμάσει και εκείνος το χέρι του σε αυτή την βιομηχανία. Οπότε, πήρε όλες τις αποταμιεύσεις του – γύρω στα 1.000 δολάρια – και αγόρασε ένα παλιό ημιφορτηγό και μερικές επαγγελματικές κάρτες. Έτσι, γεννήθηκαν τα Rubbish Boys (Τα παιδιά των σκουπιδιών), όπως ονόμασε την επιχείρηση του με τον εαυτό του ως μοναδικό υπάλληλο, για να «την κάνει να ακούγεται μεγαλύτερη». Σήμερα, ο 50χρονος Scudamore συνεχίζει να κάνει την ίδια δουλειά, μόνο που η φίρμα του έχει αλλάξει όνομα και πλέον είναι απλά μέρος μίας… ιδιαίτερης αυτοκρατορίας 368 εκατομμυρίων δολαρίων.
Πίσω στις απαρχές της δεκαετίας του 90’, ο Scudamore έβλεπε τον εαυτό του περισσότερο σαν κάποιον που προσπαθεί να χρηματοδοτήσει τις σπουδές του, στο πανεπιστήμιο της British Colubmbia, παρά σαν έναν επιχειρηματία. Μα παρότι ήταν καλός φοιτητής, αυτό θα άλλαζε γρήγορα, όταν, για άλλη μία φορά, αποφάσισε να αποχωρήσει προτού πάρει το πτυχίο του. Ήταν άλλο ένα χτύπημα για τον πατέρα του, αλλά το μέλλον θα δικαίωνε τον γιο του με το παραπάνω.
Αφότου κατέληξε σε ένα επικερδές μοντέλο, ο Scudamore άρχισε να ψάχνει πως μπορεί να συνεχίσει να αυξάνει τα κέρδη του. Η λύση, τελικά, ήρθε από την τότε σύντροφο του, που του πρότεινε να μιλήσει στον Τύπο για την κάθε άλλο, ενδιαφέρουσα ιστορία του. Έτσι και έκανε και παραδόξως, μία μέρα αφότου παραχώρησε συνέντευξη, το φορτηγάκι και το τηλέφωνο των Rubbish Boys φιγούραρε στο πρωτοσέλιδο της τοπικής εφημερίδας. Μάλιστα, οι συντάκτες έκαναν λάθος και αντί για 120, έγραψαν πως ο Scudamore χρέωνε 136 δολάρια για κάθε φορτίο σκουπιδιών. Αρχικά ανήσυχος πως κανείς δεν θα πλήρωνε ένα τέτοιο ποσό, ο νεαρός επιχειρηματίας επαναπαύτηκε όταν έτρεχε και δεν προλάβαινε να απαντήσει σε τηλέφωνα. Έμαθε, επίσης, ότι αν κάνει την δουλειά καλά, τότε μπορεί να χρεώνει και λίγο παραπάνω από τους ανταγωνιστές του.
Έπρεπε να περάσουν οκτώ χρόνια, μέχρι να έρθει το πρώτο έτος με έσοδα πάνω από ένα εκατομμύριο. Μιλώντας στο CNBC, ο Scudamore χρησιμοποιεί έναν τόνο ίσως απολογητικό, λες και τα οκτώ χρόνια ήταν πολλά, αλλά κατά την διάρκεια τους έμαθε πώς να είναι ένα καλό αφεντικό. Μία από τις δύσκολες αποφάσεις που σμίλευσαν τον άνθρωπο που είναι σήμερα ήρθε το 1994, εκμυστηρεύτηκε, όταν είχε έσοδα περίπου 500.000 δολάρια και απασχολούσε έντεκα υπαλλήλους, τους οποίους απέλυσε μονομιάς.
«Απλώς δεν περνούσα καλά πλέον», αποκάλυψε , σχολιάζοντας την λιγότερο από ιδανική ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί στην εταιρεία, χωρίς όμως να ρίχνει το φταίξιμο αποκλειστικά στους εργαζόμενους του. Χρειάστηκαν έξι μήνες και μία αλλαγή ονόματος της εταιρείας σε 1-800-GOT-JUNK, ώστε ο Scudamore να επιστρέψει στα ίδια επίπεδα. Πάντως, φαίνεται πως η απόφαση του ήταν σωστή, καθώς έκανε τα ενιαία έσοδα της επιχείρησης να φτάσουν τους επταψήφιους αριθμούς. Έπειτα, o Scudamore έβαλε τρεις στόχους, να εξαπλώσει την 1-800-GOT-JUNK στις 30 μεγαλύτερες πόλεις των ΗΠΑ, να ξεπεράσει τα 100 εκατομμύρια σε ενιαία έσοδα και φυσικά, να εμφανιστεί στην εκπομπή της Oprah Winfrey.
Για να πετύχει τους φιλόδοξους στόχους του στράφηκε και πάλι στα McDonald’s, αυτήν την φορά παρατηρώντας την πρωτοφανή ανάπτυξη τους χρησιμοποιώντας ένα τεράστιο σύστημα franchise καταστημάτων. Εμπνευσμένος από την διάσημη αλυσίδα fast food, έκανε το ίδιο με την αποκομιδή σκουπιδιών, με τον πρώτο συνέταιρο του το να βγάζει ένα εκατομμύριο δολάρια στον πρώτο χρόνο της συνεργασίας τους.
Όσο για τις φιλοδοξίες του, η πρώτη ευχή του Scudamore εκπληρώθηκε το 2003, όταν πέρασε από το show της Oprah. Στα επόμενα τρία χρόνια, θα έκανε πραγματικότητα και τους άλλους δύο στόχους του. Σήμερα, η 1-800-GOT JUNK έχει περίπου 160 παραρτήματα στις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία. Κάθε ένα από αυτά βρίσκεται κάτω από την ομπρέλα της O2E, της επιχείρησης που ίδρυσε ο Scudamore για να στεγάσει την Shack Shine και την WOW 1 DAY PAINTING, τις εταιρείες καθαρισμού και βαψίματος, αντίστοιχα, που του ανήκουν.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
