 |
|
|  Δευτέρα 24/5
Επιστήμες-Το μεταπτυχιακό τού μέλλοντος διδάσκεται στο Πανεπιστήμιο Πειραιά
ΑΠΕ
Η Κλιματική Αλλαγή και η αναστροφή της οικονομίας, προκειμένου η ζωή στον πλανήτη Γη να γίνει πιο βιώσιμη, είναι ανάμεσα στα μείζονα ζητήματα της εποχής. Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), οι Έξυπνες Πόλεις, η Ευφυής Γεωργία, τα Logistics και οι Μεταφορές, η Τεχνητή Νοημοσύνη, το Internet of Things, αποτελούν τους βασικούς πυλώνες αυτής της μετάβασης. Το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας προβλέπει μεταξύ άλλων γενναίες χρηματοδοτήσεις για τον ψηφιακό μετασχηματισμό και τη μετάβαση σε πιο πράσινες λύσεις, τόσο στις πόλεις όσο και στα χωράφια. Η Ελλάδα έχει πολλά να διδαχτεί για να υλοποιήσει όλα όσα απαιτούνται στη σύγχρονη πραγματικότητα.
«Το μέσο στρέμμα της Ελλάδας αποδίδει σήμερα 190 ευρώ το χρόνο» λέει ο πρώην υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Γιάννης Μανιάτης. «Το μέσο στρέμμα του Ισραήλ αποδίδει 1290 ευρώ το χρόνο. Και το μέσο στρέμμα της Ολλανδίας αποδίδει 1700 ευρώ το στρέμμα» παραθέτει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιά, ο οποίος διευθύνει το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα «Κλιματική Κρίση και Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών».
Το συγκεκριμένο πρόγραμμα σπουδών έχει στόχο να δημιουργήσει τους εργαζόμενους του αύριο. Η φιλοσοφία του μεταπτυχιακού είναι να διαμορφώσει τις πρώτες ομάδες επιστημόνων που θα μπορούν να υλοποιήσουν τις πράσινες και τις ψηφιακές επενδύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Την πρώτη χρονιά εγγράφηκαν τριάντα φοιτητές από όλα τα πεδία. Μηχανικοί, Πληροφορικοί, Γεωλόγοι, Νομικοί, Οικονομολόγοι, Γεωπόνοι είναι κάποιοι από τους επιστήμονες οι οποίοι θα δείξουν το δρόμο τα επόμενα χρόνια μέσω της περαιτέρω εξειδίκευσης.
«Στον τομέα της γεωργίας, το δείχνει η Ολλανδία, σου λέει αντίγραψέ με. Κάνε θερμοκήπια, κάνε γεωθερμία, κάνε εξοικονόμηση νερού, κάνε εξοικονόμηση φυτοφαρμάκων, χρησιμοποίησε νέες τεχνολογίες» εξηγεί ο Γ. Μανιάτης και συμπληρώνει: «Ευτυχώς, η Ελλάδα προβλέπεται να χρηματοδοτήσει σχέδια για Ευφυή Γεωργία».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
