 |
|
|  Κυριακή 6/6
Ανθρώπινα-Έχασε το πορτοφόλι της πριν 46 χρόνια και της επεστράφη...τώρα!!
People,protothema.gr
Μια απίστευτη ιστορία που δείχνει ότι η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές φέρνουν στο φως αμερικανικά ΜΜΕ. Χάρη στα social media και σε μια τυχαία ανακάλυψη, ένα χαμένο πορτοφόλι επεστράφη στην ιδιοκτήτριά του πάνω από 4 δεκαετίες αφότου το έχασε μέσα σε ένα σινεμά, στη Νότια Καλιφόρνια.
Κατά τη διάρκεια των εργασιών ανακαίνισης που πραγματοποιήθηκαν στον ιστορικό κινηματογράφο Majestic Ventura Theater κατά τη διάρκεια του lockdown, οι εργάτες ανακάλυψαν τελείως τυχαία ένα αντικείμενο από μια αρκετά... μακρινή εποχή. Σύμφωνα με το περιοδικό People επρόκειτο για ένα κόκκινο πορτοφόλι που κατέληξε με κάποιον παράξενο τρόπο στη σοφίτα του κινηματογράφου.
Σύμφωνα με τον εργαζόμενο στο σινεμά Τομ Στίβενς, το αντικείμενο βρέθηκε όταν οι εργάτες (μαζί με τον ίδιο) ανέβηκαν στην σοφίτα για να διορθώσουν τον πολυέλαιο, ο οποίος είχε κατέβει μερικά εκατοστά όταν του άλλαζαν τις λάμπες. Συγκεκριμένα βρισκόταν σε ένα σημείο με αρκετά πεταμένα σκουπίδια, όπως περιτυλίγματα από σοκολάτες, αποκόμματα εισιτηρίων και άδεια κουτάκια αναψυκτικών. Αφού το άνοιξε, ο Στίβενς διαπίστωσε ότι περιείχε παλιές φωτογραφίες, ένα εισιτήριο για συναυλία των Grateful Dead, και το όνομα της ιδιοκτήτριας: Κολίν Ντιστίν. Έτσι στράφηκε στα social media για να μάθε περισσότερα, και να προσπαθήσει να εντοπίσει τη γυναίκα που είχε χάσει το πορτοφόλι της. «Ξέρει κανείς την Κολίν Ντιστίν;» έγραψε στη σελίδα του κινηματογράφου στο Facebook, εξηγώντας πώς είχε ανακαλυφθεί το πορτοφόλι.
Η ανάρτηση προσέλκυσε αρκετή προσοχή. Μετά από κάποιο διάστημα και μέσω των αναδημοσιεύσεων, κάποιος γνωστός της Κολίν είδε το ποστ και την ενημέρωσε. Τελικά, το πορτοφόλι της παραδόθηκε την περασμένη εβδομάδα και εκείνη το άνοιξε με μεγάλη ανυπομονησία, βρίσκοντας μέσα... το παρελθόν της.
Αυτό που της προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση ήταν οι παλιές φωτογραφίες της μητέρας της που βρήκσε στο εσωτερικό του. «Ηταν πολύ γλυκό επειδή έφυγε από τη ζωή πριν μερικά χρόνια. Είναι δύσκολο να εξηγήσω τι ένιωσα βλέποντας το πορτοφόλι. Ήταν μια έντονη συναισθηματικά εμπειρία και ταυτόχρονα συναρπαστική», εξήγησε η γυναίκα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
