 |
|
|  Δευτέρα 28/6
Πολίτες τού Κόσμου
Νάντια Ναντίμ: Πρωταθλήτρια... ζωής
AΠΕ-ΜΠΕ
Η ιστορία της μπορεί κάλλιστα να γίνει μία ταινία που θα προσελκύσει το κοινό και ταυτόχρονα θα περάσει δυνατά μηνύματα, όπως το τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος που έχει θέληση και αποφασιστικότητα να κυνηγήσει το όνειρο του.
Η Νάντια Ναντίμ μπορεί να είναι γνωστή σε πολλούς, καθώς είναι ένα από τα μεγάλα αστέρια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, μπορεί κάποιοι, πάλι να μην την γνωρίζουν. Πρόσφατα, με την φανέλα της Παρί Σεν Ζερμέν κατέκτησε τον τίτλο στο γαλλικό πρωτάθλημα, ενώ ούσα επαγγελματίας έχει σκοράρει περί τα 200 γκολ, ενώ είναι διεθνής με την Εθνική Δανίας 98 φορές.
Σε πολύ μικρή ηλικία με την οικογένειά της έφυγαν από το Αφγανιστάν κι από το καθεστώς των Ταλιμπάν, αναζητώντας μία καλύτερη τύχη. Στα 11 της χρόνια ο πατέρας της εκτελέστηκε (ήταν στρατηγός στον στρατό σύμφωνα με τον "Independent") κι αφού ταξίδεψαν με πολλούς κινδύνους, έφτασαν στη Δανία (με τη μητέρα και τις τέσσερις αδελφές της διέφυγαν με πλαστά διαβατήρια).
Εκεί είχαν την τύχη να γνωριστούν με κάποιον που φρόντισε να τους βοηθήσει για να έχουν μία καλύτερη ζωή. Δεν έχει σημασία ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος, σημασία έχει το τι συνέβη από τότε και η θέληση της οικογένειας για να βγει νικήτρια από αυτή την περιπέτεια.
Στα 33 της χρόνια σήμερα η Νάντια Ναντίμ είναι μία διάσημη παίκτρια ποδοσφαίρου και, όπως η ίδια παραδέχεται, το ποδόσφαιρο ήταν αυτό που της έσωσε τη ζωή! Παράλληλα με το άθλημα που υπεραγαπά και που κάνει τον κόσμο να την χειροκροτά, σπουδάζει στην ιατρική σχολή, επιδιώκοντας μία μέρα να γίνει και επιτυχημένη πλαστική χειρουργός. Μιλά 11 γλώσσες άπταιστα και βρίσκεται στη λίστα του Forbes με τις πιο ισχυρές γυναίκες στον διεθνή αθλητισμό!
Όταν δεν αγωνίζεται στα γήπεδα, η γεννηθείσα στις 2/01/1988 στην Χεράτ του Αφγανιστάν, Νάντια Ναντίμ, προσφέρει οικειοθελώς τις υπηρεσίες της στα Ηνωμένα Έθνη και επιδίδεται σε φιλανθρωπίες. Τελευταία συνεργάζεται με φιλανθρωπικές οργανώσεις που βοηθούν στην δημιουργία αθλητικών συλλόγων σε καταυλισμούς προσφύγων σε όλο τον κόσμο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
