 |
|
|  Τρίτη 29/6
ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ...
Ασθενής με Αλτσχάιμερ ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε τη... σύζυγό του για... δεύτερη φορά!!!
flashnews.gr
Έχοντας διαγνωσθεί με Αλτσχάιμερ, ο Πίτερ Μάρσαλ είχε αρχίσει να παρουσιάζει σοβαρή απώλεια μνήμης, ακόμη και για τα πλέον σημαντικά συμβάντα της ζωής του.
«Είναι τρομερό», λέει η γυναίκα του. «Έχουμε δημιουργήσει νέες αναμνήσεις, αλλά είναι αρκετά επώδυνο το να τον ρωτάω “Θυμάσαι εκείνη τη φορά…” και να ανακαλύπτω ότι υπάρχει κάτι ακόμα, που δεν το θυμάται πια. Δεν θυμάται πρόσφατα γεγονότα- πόσo μάλλον πράγματα που συνέβησαν 20 χρόνια πριν…».
Αρχικά, ο Πίτερ ξεχνούσε πράγματα όπως το πορτοφόλι και τα κλειδιά του. Σταδιακά, άρχισε να ξεχνάει ακόμα και καθημερινές λέξεις ή τη σημασία τους. Τον Απρίλιο του 2018, ο άνδρας διαγνώστηκε τελικά με την νόσο του Αλτσχάιμερ.
«Δεν είχα συνειδητοποιήσει τι σήμαινε αυτό, ώσπου άρχισα να κάνω έρευνα γύρω από την ασθένεια. Τότε άρχισα να καταλαβαίνω πόσο θα επηρέαζε τις ζωές μας», αναφέρει τώρα η Λίζα.
Kάποιο βράδυ,κι ενω παρακολουθούσαν μια τηλεοπτική σειρά αγκαλιασμένοι στον καναπέ, η Λίζα συγκινήθηκε με μια σκηνή γάμου. Ο Πίτερ τότε της έδειξε την οθόνη και της είπε: «Ας το κάνουμε και εμείς».
«Έμεινα άναυδη», λέει η Λίζα. «Τον ρώτησα τι εννοεί και μου απάντησε “να παντρευτούμε”, τονίζοντας ότι ένας γάμος απαιτεί πολλή δουλειά. Δεν συνειδητοποιούσε ότι έκανε πρόταση στην ίδια του τη σύζυγο».
«Συγκινήθηκα αφάνταστα που με ερωτεύτηκε για δεύτερη φορά. Ένιωσα μεγάλη τιμή, σαν μια πριγκίπισσα, σαν τη Σταχτοπούτα», προσθέτει η Λίζα. «Είμαι η πιο τυχερή γυναίκα του κόσμου».
Το ζευγάρι παντρεύτηκε στις 26 Απριλίου, σε μια όμορφη τελετή που διοργάνωσε η κόρη της Λίζα. Ενθυμούμενη τον γάμο, η Λίζα αναφέρει πως ο Πίτερ ήταν πανευτυχής καθΆ όλη την διάρκεια της μέρας. Αφού ανταλλάξανε μερικούς απλούς όρκους, ο Πίτερ είπε στην Λίζα: «ΣΆ αγαπώ». «Αυτό εμένα μου αρκεί», λέει τώρα η γυναίκα του.
Σύμφωνα με την Λίζα, ο Πίτερ μπορεί να ξεχάσει ανά πάσα στιγμή ξανά το ποια είναι, ωστόσο αυτό δεν την ανησυχεί. «Είμαι το αγαπημένο του άτομο στον κόσμο», λέει. «Δεν μου χρειάζεται η ταμπέλα της συζύγου. Το μόνο που θέλω είναι να είναι ασφαλής. Με αγαπά και τον αγαπώ, αυτό έχει σημασία».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
