 |
|
|  Παρασκευή 2/7
Ιστορική συμφωνία 130 χωρών
Ελάχιστος εταιρικός φόρος 15% για πολυεθνικούς κολοσσούς
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Σε μια «ιστορική» συμφωνία κατέληξαν την Πέμπτη 130 χώρες , η οποία προβλέπει κατά κύριο λόγο την επιβολή ενός φόρου «τουλάχιστον 15%» επί των κερδών των μεγαλύτερων ομίλων του κόσμου.
«Έπειτα από χρόνια εντατικών διαπραγματεύσεων, αυτό το ιστορικό πακέτο μέτρων θα εγγυηθεί ότι οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες θα καταβάλλουν το δίκαιο μέρος των φόρων που τους αναλογεί σε όλον τον κόσμο», ανέφερε ο Ματίας Κόρμαν, ο γενικός γραμματέας του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης σε ανακοίνωσή του.
Εννέα χώρες, μεταξύ των οποίων η Ιρλανδία και η Ουγγαρία, εμφανίστηκαν πολύ επιφυλακτικές στις προτάσεις που είχαν τεθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και δεν υπέγραψαν την κοινή διακήρυξη.
Το κείμενο αυτό, που βασίζεται στη συμφωνία στην οποία είχαν καταλήξει στις αρχές Ιουνίου οι χώρες της G7, προβλέπει επίσης τη «δικαιότερη κατανομή» των κερδών μεταξύ των χωρών όπου έχουν την έδρα τους οι εταιρείες και εκείνων στις οποίες επικεντρώνεται η δραστηριότητά τους, ακόμη και χωρίς φυσική παρουσία. Ο όρος αυτός στοχεύει κυρίως στους κολοσσούς του διαδικτύου.
Η υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τζάνετ Γέλεν έκανε λόγο για «μια ιστορική ημέρα για την οικονομική διπλωματία», ενώ ο Γερμανός ομόλογός της Όλαφ Σολτς σχολίασε ότι πρόκειται για «ένα κολοσσιαίο βήμα προς τη δικαιότερη φορολόγηση» που «θα αλλάξει τα πάντα». Όπως υποστήριξε, η συμφωνία θα βοηθήσει τις χώρες να διασφαλίσουν ότι θα έχουν περισσότερους πόρους για να καλύψουν τις «σημαντικές προτεραιότητες», όπως είναι οι υποδομές και η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Σύμφωνα με τον Σολτς, οι 130 χώρες αντιπροσωπεύουν το 80% του παγκόσμιου ΑΕΠ και η συμφωνία αντικατοπτρίζει τις τεράστιες προσπάθειες που κατέβαλαν η Γερμανία και άλλες χώρες για να διασφαλίσουν τη δίκαιη φορολόγηση των μεγάλων τεχνολογικών εταιρειών, όπως η Amazon. Ο στόχος, πρόσθεσε, είναι να διασφαλιστεί ότι η G20 (οι είκοσι μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου) θα υιοθετήσει το σχέδιο αυτό στη σύνοδο που θα διεξαχθεί στη Βενετία στις 9-10 Ιουλίου.
Ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, Μπρουνό Λεμέρ είπε ότι αυτή η «Λύση των δύο πυλώνων για την αντιμετώπιση των φορολογικών προκλήσεων που εγείρονται από την ψηφιοποίηση της οικονομίας», όπως αναφέρεται στον ιστότοπο του ΟΟΣΑ, είναι «η σημαντικότερη διεθνής φορολογική συμφωνία που έχει επιτευχθεί εδώ και έναν αιώνα».
«Αυτό το σχέδιο των δύο πυλώνων θα αποτελέσει πολύτιμη βοήθεια για τις χώρες που θα πρέπει να κινητοποιήσουν τα φορολογικά έσοδά τους για να εξισορροπήσουν τους προϋπολογισμούς και τα δημόσια οικονομικά τους, επενδύοντας ταυτόχρονα στις αναγκαίες δημόσιες υπηρεσίες, τις υποδομές και τα μέτρα που απαιτούνται ώστε η ανάκαμψη μετά την Covid-19 να είναι ισχυρή και βιώσιμη», υπογραμμίζει ο ΟΟΣΑ στην ανακοίνωσή του.
Οι συμμετέχοντες στις διαπραγματεύσεις έχουν διορία μέχρι τον προσεχή Οκτώβριο ώστε «να ολοκληρώσουν τις τεχνικές λεπτομέρειες» και να προετοιμάσουν ένα σχέδιο υλοποίησης της συμφωνίας μέχρι το 2023.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
