 |
|
|  Σάββατο 10/7
Ξύπνησε και δεν θυμόταν 20 χρόνια από τη ζωή του,εξαιτίας μιας σπάνιας πάθησης
newsbeast.gr,flashnews.gr
Ξύπνησε ένα πρωί, νομίζοντας ότι βρίσκεται ακόμη στη δεκαετία του 1990. Ο πατέρας είχε χάσει τις μνήμες 20 ετών, ενώ δεν θυμόταν ούτε τον γάμο του ούτε και την κόρη του. Κι όλα αυτά εξαιτίας μιας σπάνιας πάθησης.
Ο 36χρονος Daniel Porter από το Τέξας ξύπνησε δίπλα στη σύζυγό του, την 37χρονη Ruth, αλλά δεν είχε ιδέα ποια ήταν και πού βρισκόταν. Ο ίδιος νόμιζε ότι ήταν ακόμη 16 ετών και ότι έπρεπε να ετοιμαστεί για το σχολείο. Δεν θυμόταν καθόλου ούτε τη σύζυγό του, η οποία ήταν ξαπλωμένη δίπλα του, αλλά ούτε και τη 10χρονη κόρη του Libby.
Η Ruth χρειάστηκε να πείσει τον Daniel ότι δεν είχε απαχθεί και ότι ήταν όντως η σύζυγός του, μόνο όμως με τη βοήθεια των γονιών του το κατάφερε.
Μάλιστα, εκείνος θύμωσε κάποια στιγμή που κοίταξε στον καθρέφτη, ρωτώντας γιατί είναι «μεγάλος και χοντρός».
Διαγνώστηκε τελικά με παροδική σφαιρική αμνησία – συνήθως μια ξαφνική, προσωρινή διαταραχή της βραχυχρόνιας μνήμης. Οι γιατροί του είπαν ότι θα επανέλθει σε 24 ώρες. Έναν χρόνο αργότερα όμως το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του παραμένει ένα κενό, σύμφωνα με το δημοσίευμα.
«Ξύπνησε ένα πρωί και απλώς δεν είχε ιδέα ποιος ήταν ή πού ήταν. Ήταν πολύ μπερδεμένος. Δεν μπορούσε να αναγνωρίσει το δωμάτιο», είπε η σύζυγός του.
«Νόμιζε είτε ότι ήταν μεθυσμένος και είχε πάει σπίτι με μια γυναίκα είτε ότι είχε απαχθεί. Τον έβλεπα που έψαχνε τρόπο να το σκάσει», συμπλήρωσε.
Η Ruth τον βοήθησε να ντυθεί και εκείνος νόμιζε ότι του έδινε τα ρούχα του άντρα της, ο οποίος θα επέστρεφε στο σπίτι «από λεπτό σε λεπτό».
Το ζευγάρι έμενε στη φάρμα των γονιών του Daniel και εκείνοι κατάφεραν να τον πείσουν ότι η Ruth έλεγε την αλήθεια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
