 |
|
|  Κυριακή 11/7
Βενεζουέλα- Αιματηρές συγκρούσεις αστυνομικών με μέλη συμμοριών στο Καράκας,με πολλά θύματα
AFP,newsbeast
Συνολικά 22 μέλη συμμοριών και τέσσερις αστυνομικοί έχουν σκοτωθεί τις τελευταίες δύο ημέρες στη Βενεζουέλα κατά τη διάρκεια συγκρούσεων στον δυτικό τομέα του Καράκας.
Οι συγκρούσεις προκάλεσαν επίσης θύματα μεταξύ των κατοίκων των συνοικιών όπου εκτυλίχθηκαν.
Μέλη οργανώσεων υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανέφεραν ότι τουλάχιστον τέσσερις κάτοικοι σκοτώθηκαν από αδέσποτες σφαίρες στη διάρκεια των συγκρούσεων.
Κάπου 2.500 αστυνομικοί συμμετείχαν στην επιχείρηση για να ελεγχθεί η κατάσταση στην Κότα 905, λαϊκή συνοικία του Καράκας. Έπειτα από δύο ημέρες σφοδρών συγκρούσεων, στις οποίες χρησιμοποιήθηκαν μεταξύ άλλων βαριά όπλα, οι δυνάμεις ασφαλείας έλεγξαν τέσσερις «barrios», λαϊκές γειτονιές, που βρίσκονταν στα χέρια συμμοριών, οι αρχηγοί των οποίων διέφυγαν.
H αστυνομία τους επικήρυξε, συμπεριλαμβανομένου του ιδιαίτερα προβεβλημένου από μέσα ενημέρωσης «Ελ Κόκι». Προσέφερε αμοιβή 500.000 δολαρίων.
«Είναι λες και γίνεται πόλεμος. Φυλαγόμαστε και περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει», είπε ο Χεσούς Ρέι, μηχανικός που ζει στην Κότα 905, στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Συμμορία που λυμαίνεται τη συνοικία εμπόδιζε τις δυνάμεις ασφαλείας να μπουν και την κίνηση.
Η υπουργός Εσωτερικών ανέφερε μέσω Twitter πως κατασχέθηκαν 20.000 σφαίρες, τρεις εκτοξευτήρες ρουκετών, 26 τουφέκια, ανάμεσά τους τέσσερα τουφέκια εφόδου FAL, τέσσερα κοντόκαννα αυτόματα τουφέκια, τρεις χειροβομβίδες και έξι πιστόλια. Βρέθηκε επίσης και καταστράφηκε εργαστήριο παρασκευής ναρκωτικών, σύμφωνα με την κυρία Μελέντες.
«Βρήκαμε πολεμικό οπλοστάσιο» προερχόμενο «από άλλες χώρες», συνόψισε η υπουργός.
Η αντιπρόεδρος της Βενεζουέλας, η Ντέλσι Ροδρίγκες, ανακοίνωσε στην ίδια συνέντευξη Τύπου, πλάι στην υπουργό, τη σύλληψη τριών φερόμενων ως κολομβιανών «παραστρατιωτικών».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
