 |
|
|  Σάββατο 17/7
Ιδού ενας ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
Συνταξιούχος ναυτικός δώρισε το σπίτι του στο Ορφανοτροφείο Θηλέων τής Ρόδου,ενω έκανε δωρεές και στο τοπικό νοσοκομείο
AΠΕ-ΜΠΕ
Για το φιλανθρωπικό και κοινωνικό του έργο βραβεύτηκε στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων ο συνταξιούχος του ΝΑΤ, Ιωάννης Μανουσάκης, ο οποίος έχει προχωρήσει σε σημαντικές δωρεές για το νοσοκομείο της Ρόδου και έχει δωρίσει το σπίτι του στο Ορφανοτροφείο Θηλέων του νησιού.
Η βράβευσή του πραγματοποιήθηκε από τον υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων ,Κωστή Χατζηδάκη και από τον πρόεδρο του ΝΑΤ, Κωνσταντίνο Τσαγκαρόπουλο.
Συγκεκριμένα, ο κ. Χατζηδάκης δηλώνει ότι ο βραβευθείς αποτελεί ξεχωριστό παράδειγμα Έλληνα. Όπως αναφέρει και σε ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, πρόκειται για έναν απλό ναυτικό που, μετά τη συνταξιοδότησή του, αποφάσισε να διαθέσει το κομπόδεμά του σε αγαθοεργίες. «Ανάμεσα στα άλλα, έχει δωρίσει το σπίτι του στο Ορφανοτροφείο Θηλέων της Ρόδου, ενώ, πρόσφατα, με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού, διέθεσε χρήματα για την αγορά δύο κρεβατιών εντατικής με όλο τον εξοπλισμό για το νοσοκομείο της Ρόδου» αναφέρει ο υπουργός, και γι' αυτό «αποφασίσαμε με το Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο (ΝΑΤ) και τον πρόεδρο του Κωνσταντίνο Τσαγκαρόπουλο να βραβεύσουμε τον Γιάννη Μανουσάκη. Όχι απλώς γιατί του το οφείλουμε, αλλά και για να υπογραμμίσουμε το παράδειγμά του για όλες τις Ελληνίδες και για όλους τους Έλληνες. Στο παρελθόν είχε βραβευτεί και από άλλους φορείς που σχετίζονται με τη ναυτιλία.
Η πατρίδα μας θα αλλάξει όταν θα αλλάξουμε όλοι εμείς. Αν αντί να δείχνουμε απλώς ο ένας με το δάχτυλο τον άλλο και να αναζητούμε συνεχώς ευθύνες, αποφασίσουμε να κάνει ο καθένας ό,τι του αναλογεί γι' αυτόν τον τόπο. Αν υπήρχαν πολλοί Μανουσάκηδες, η Ελλάδα θα ήταν διαφορετική!» υπογραμμίζει ο κ. Χατζηδάκης.
Από την πλευρά του, ο κ. Τσαγκαρόπουλος δηλώνει ότι το ΝΑΤ δεν μπορούσε να μείνει ασυγκίνητο από το φιλανθρωπικό έργο του κ. Μανουσάκη, «που έχουμε την τιμή να είναι ένας από τους συνταξιούχους μας».
«Ο κ. Μανουσάκης είναι μία φωτεινή εξαίρεση και αποτελεί έναν φάρο που μακάρι να ακολουθήσει ο σύγχρονος Έλληνας» αναφέρει, μεταξύ άλλων ο πρόεδρος του ΝΑΤ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
