 |
|
|  Τρίτη 20/7
Νίκος Τζίος, ο Θεσσαλονικιός δημιουργός μουσικής που εργάζεται για το Χόλιγουντ
AΠΕ-ΜΠΕ
Από το σπίτι του στη δυτική Θεσσαλονίκη στέλνει στην άλλη άκρη του πλανήτη μουσικές συνθέσεις, που χρησιμοποιούνται στα τρέιλερ των δημοφιλέστερων ταινιών και τηλεοπτικών σειρών ανά τον κόσμο, από αυτά της πρόσφατης «Cruella» της Disney, μέχρι εκείνα του εμβληματικού «Star Wars» ή το τελευταίο της νέας ταινίας Τζέιμς Μποντ, το οποίο θα κυκλοφορήσει προσεχώς. Ταινίες και τηλεοπτικές σειρές όπως τα «Annabelle», «Glass», «1917», «Pet Semetary», «Blacklist», «Westworld», «Sabrina», «NCIS», «Flash», «Arrow» και το δυναμικό «Pacific Rim 2», φέρουν επίσης στα τρέιλερ τους τη μοναδική ηχητική υπογραφή του Θεσσαλονικιού συνθέτη Νίκου Τζίου, ο οποίος με κατοικία και ορμητήριο τη Θεσσαλονίκη στέλνει τις νότες του μέχρι το Χόλιγουντ.
Η διαδικασία δημιουργίας των μουσικών συνθέσεων για τα τρέιλερ και τα διάφορα εμπορικά κινηματογραφικά κλιπ ξεκινά από το αίτημα. Οι εταιρείες και οι συνεργασίες μου θα μου ζητήσουν μουσική, π.χ. για θρίλερ, για ταινίες δράσης ή για κωμωδίες», εξηγεί ο Έλληνας συνθέτης. Μετά το αίτημα από το δημιουργικό οικοσύστημα, που θα ζητήσει τις συγκεκριμένες δουλειές, ο Νίκος Τζίος θα αποστείλει μια σειρά από νέες δικές του δημιουργίες, για να διαλέξουν οι εταιρείες τι θα μπορούσε να ταιριάξει περισσότερο σε καθεμία από τις ταινίες. Ο κ.Τζίος συνεργάζεται με τις καλύτερες και μεγαλύτερες ομάδες του χώρου, εταιρείες που βρίσκονται μέσα και γύρω από την περιοχή του Χόλιγουντ «στις οποίες εργάζονται 30 με 50 άτομα μόνο και μόνο για τη δημιουργία των τρέιλερ», όπως εξηγεί.
«Στη συνέχεια, αυτές οι συνθέσεις θα "φύγουν" για μεγάλα στούντιο παραγωγής τρέιλερ, που δουλεύουν για το διαφημιστικό τμήμα μιας ταινίας ή μιας τηλεοπτικής σειράς. Εφόσον θα αρέσει ένα συγκεκριμένο μουσικό κομμάτι στους editors ή τους senior editors, αυτοί θα "κόψουν" πια την εικόνα "πάνω" στη μουσική που του έστειλα», περιγράφει δίνοντας την εικόνα της διαδικασίας δημιουργίας των τρέιλερ ο συνθέτης από τη Θεσσαλονίκη.
Όπως σημειώνει, «οι μουσικές αυτές, μαζί φυσικά με την εικόνα των τρέιλερ για τις ταινίες, όπως και για διαφημιστικές καμπάνιες βιντεοπαιχνιδιών, είναι πολύ σημαντικές, αφού θα καθορίσουν και την εμπορική επιτυχία τους. Για κάθε ταινία θα βγουν τρία με τέσσερα θεατρικά (σ.σ. theatrical) τρέιλερ, από την άλλη όμως μέχρι να βγει μια ταινία στις αίθουσες θα βγουν και 30 με 40 μικρότερα άλλα τρέιλερ- τηλεοπτικά σποτ, διάρκειας 30 με 45 δευτερόλεπτων, για όλη την καμπάνια» σημειώνει ο Νίκος Τζίος.
Τα συγκεκριμένα σύντομα οπτικοακουστικά «ορεκτικά» για μια ταινία δημιουργούνται από τους επαγγελματίες με τους οποίους συνεργάζεται ο Νίκος Τζίος. Για τη δημιουργία τους χρησιμοποιείται υλικό από τα διαθέσιμα πλάνα, στα οποία δεν έχουν ακόμα προστεθεί ειδικά εφέ. Κι αυτό, για να είναι εφικτό να «ανέβουν» στο διαδίκτυο νωρίς, ακόμη και μήνες πριν την πρεμιέρα, «ώστε αυτό που θα δει ο θεατής να τον "τραβήξει", για να περιμένει και κάτι επόμενο μέχρι την άφιξη της ολοκληρωμένης ταινίας στην αίθουσα» εξηγεί ο κ.Τζίος, που αυτό το διάστημα περιμένει με αγωνία και μια στιγμή-σταθμό για την καριέρα του.
«Μέσα στο επόμενο διάστημα θα κυκλοφορήσει και το τελευταίο τρέιλερ, πριν βγει επιτέλους στους κινηματογράφους, της νέας ταινίας James Bond και είναι μια δουλειά στην οποία έχω συνεργαστεί. Αδημονώ είναι αλήθεια να δω το αποτέλεσμα, να το δει και κόσμος» λέει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
