 |
|
|  Kυριακή 8/8
Άκης Μπαρδάκης
Ο πυροσβέστης που έδωσε νερό στη χελώνα συγκινεί όλη την Ευρώπη
FAZ,protothema.gr
Στα τέλη Ιουλίου, μας χάρισε μια από τις πιο συγκλονιστικές φωτογραφίες. Ο πυροσβέστης δίνει νερό στη χελώνα μέσα σε ένα τοπίο καμένο. Η ζωή και ανθρωπιά, η φύση, νικάει το κακό. Ο άνθρωπος άλλωστε, βρίσκει πάντα το τρόπο να υπερβαίνει την καταστροφή και να ποτίζει την ελπίδα.
"Ενεργούσαμε στη φωτιά, είχαμε σβησει τον τομέα μας και καναμε έλεγχο μεσα στα καμένα", είχε πει στο thebest.gr o πυροσβέστης που έγινε viral. "Με τους συναδέλφους μου ειδαμε τη χελώνα, θεωρήσαμε πως ήταν καμένη στην αρχή αλλά παρατηρήσαμε πως το καβούκι της ηταν καθαρό. Της δώσαμε λίγο νερό σε ένα κυπελάκι μικρό, να δούμε αν θα αντιδράσει και είδαμε πως ανταποκριθηκε. Μετά από λίγη ώρα ξεκίνησε να περπατάει».
Η γερμανική FAZ αναζήτησε τον πυροσβέστη και του πήρε συνέντευξη. Μεταξύ άλλων, είπε:
Έχουμε καλό εξοπλισμό. Παρ' όλα αυτά, είναι φυσικά απίστευτα εξαντλητικό, αλλά συνήθως το αισθάνεσαι μόνο μετά τη δουλειά. Εν τω μεταξύ, συχνά δεν το παρατηρείτε καν, απλά επειδή υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα: η διάσωση των ανθρώπων και των αντικειμένων τους.
Δουλεύουμε όλο το χειμώνα για να αποτρέψουμε μια τόσο μεγάλη φωτιά. Καθαρίζουμε τα δάση μας, τα δασικά μονοπάτια, έτσι ώστε να είμαστε προετοιμασμένοι για το καλοκαίρι. Εάν δεν υπήρχαν αυτές οι προετοιμασίες, οι καταστροφές θα ήταν πολύ μεγαλύτερες. Αλλά τα δάση εκτείνονται σε όλη τη χώρα, και είναι πυκνά δασωμένα και γεμάτα πεύκα. Είναι πολύ εύφλεκτα.
Θέλουμε να σώσουμε ανθρώπους, αλλά μερικές φορές είναι δύσκολο να τους πείσουμε να φύγουν. Υπάρχουν γέροι, παιδιά, ζώα. Και πρέπει να αφήσουν τα πάντα πίσω τους. Ένας ηλικιωμένος μου είπε, "Αγόρι μου, έχτισα αυτό το σπίτι με ιδρώτα και αίμα και δεν θέλω να φύγω». Σε τέτοιες στιγμές, πρέπει να βρεις τις σωστές λέξεις.
Είμαστε διαθέσιμοι όλο το εικοσιτετράωρο. Νέες πυρκαγιές ξεσπούν συνεχώς, ακόμη και κοντά σε μεγάλες πόλεις όπως η Αθήνα. Είμαι μέλος μιας ειδικής μονάδας με ειδικές στρατιωτικές δυνάμεις. Πετάμε με ελικόπτερο απευθείας στις φωτιές , με έμπειρους πιλότους. Για να πολεμήσουμε τη φωτιά εκεί απευθείας.
Όταν τελικά σβήσαμε τη φωτιά στη Δροσιά μετά από ώρες, ελέγξαμε το δάσος. Τότε ανακαλύψαμε μια χελώνα και ήμασταν εντελώς έκπληκτοι που το κέλυφος της ήταν ακόμα άθικτο. Έτσι την σηκώσαμε και κούνησε το κεφάλι της. Φέραμε ένα μπολ με νερό για να κρυώσει. Ήπιε κάτι και μετά έτρεξε. Τα πήραμε και τα πήγαμε σε ένα δάσος που είχε γλιτώσει από τις φλόγες. Στιγμές σαν κι αυτές μου δίνουν δύναμη. Αυτή είναι η ανταμοιβή για όλες τις προσπάθειες: να δούμε ότι μπορέσαμε να σώσουμε κάτι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
