 |
|
|  Σάββατο 14/8
Αργεντινή- Δύο πρώην στρατιωτικοί,γνωστοί βασανιστές, καταδικάστηκαν για βιασμούς πολιτικών κρατούμενων την περίοδο τής Χούντας
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Η δικαιοσύνη της Αργεντινής καταδίκασε χθες Παρασκευή να εκτίσουν πάνω από 20 χρόνια κάθειρξη δυο πρώην στρατιωτικούς, που κρίθηκαν ένοχοι για «βιασμούς με επιβαρυντικές περιστάσεις» με θύματα τρεις πολιτικές κρατούμενες σε κέντρο βασανιστηρίων στο Μπουένος ¶ιρες επί των ημερών της δικτατορίας (1976-1983).
Ο πρώην κυβερνήτης φρεγάτας Χόρχε «Τίγρε» Ακόστα, διοικητής του μυστικού κέντρου κράτησης, καταδικάστηκε να εκτίσει 24 χρόνια κάθειρξη και ο πρώην πράκτορας της ασφάλειας Αλμπέρτο «Γάτο» Γκονσάλες καταδικάστηκε να εκτίσει 20 χρόνια κάθειρξη στο πέρας της δίκης, η οποία διεξήχθη κεκλεισμένων των θυρών, κατόπιν αιτήματος των θυμάτων.
Οι ποινές αυτές προστέθηκαν στην ποινή ισόβιας κάθειρξης που είχε ήδη απαγγελθεί σε βάρος των δύο βασανιστών, για σωρεία άλλων παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Και οι δύο κρίθηκαν ένοχοι για «βιασμούς με επιβαρυντικές περιστάσεις» – ομαδικούς, που επαναλήφθηκαν τουλάχιστον δέκα φορές –, πράξεις που θεωρούνται εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, επομένως απαράγραπτα, και δικάζονται χωριστά από άλλα εγκλήματα, όπως οι βασανισμοί ή οι απαγωγές.
Η δίκη αφορούσε εγκλήματα που διαπράχθηκαν σε βάρος των τριών γυναικών μεταξύ του 1977 και του 1978, στη Σχολή Μηχανικού του Πολεμικού Ναυτικού (ESMA), όπου βρισκόταν επίσης κρυφό μαιευτήριο στο οποίο οργανώνονταν κλοπές νεογέννητων.
«Υπάρχουν πολλές συναγωνίστριες οι οποίες, ακόμη και σήμερα, δεν μπορούν να μιλήσουν γιΆ αυτό που έγινε, γιΆ αυτό που τους συνέβη», δήλωσε η Μίριαμ Λέουιν, ένα από τα θύματα. Καθώς «εάν δεν το υπέμεναν, θα μπορούσαν να καταλήξουν να γίνουν επιβάτισσες σε κάποια από τις ΅πτήσεις του θανάτουΆ», πρόσθεσε.
Διεύθυνση της εισαγγελίας αρμόδια για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ασκεί από το 2012 διώξεις για σεξουαλικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν επί χούντας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
