 |
|
|  Τετάρτη 1/9
Θριαμβευτική...παρέλαση απο τούς Ταλιμπάν στο αεροδρόμιο της Καμπούλ, μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ
AΠΕ-ΜΠΕ
Τα μέλη της ηγεσίας των Ταλιμπάν, των νέων κυρίαρχων του Αφγανιστάν, παρέλασαν θριαμβευτικά την Τρίτη στο αεροδρόμιο της Καμπούλ μετά την αποχώρηση των τελευταίων Αμερικανών στρατιωτών, συνοδευόμενα από άνδρες με τη στολή των ειδικών δυνάμεων που ανέμιζαν τη σημαία τους.
Ο εκπρόσωπος των Ταλιμπάν, Ζαμπιχουλάχ Μουτζαχίντ, ηγήθηκε μιας ομάδας αξιωματούχων πάνω στην πίστα, με τη γενικά αδιάφορη έκφρασή του να αντικαθίσταται αυτήν τη φορά από ένα πλατύ χαμόγελο.
Οι ειδικές δυνάμεις των Ταλιμπάν, οι επονομαζόμενες "Badri 313", με μπεζ παπούτσια και γιλέκα πάνω από τη στολή παραλλαγής, ποζάρουν για φωτογραφίες, σηκώνουν αμερικανικά τουφέκια και ανεμίζουν τη λευκή σημαία τους στην οποία εγγράφεται με μαύρο χρώμα η αρχή της σαχάντα, της διακήρυξης της πίστης στο Ισλάμ.
Το πολιτικό αεροδρόμιο της Καμπούλ, που θεωρείτο επί μακρόν ως ένας από τους πιο ασφαλείς τόπους στη χώρα, λεηλατήθηκε. Άδειες φυσιγγιοθήκες είναι διάσπαρτες στο έδαφος κοντά σε σχεδόν όλες τις εισόδους.
Στη διάρκεια των δεκαπέντε ημερών που ακολούθησαν την κατάληψη της πρωτεύουσας από τους Ταλιμπάν στις 15 Αυγούστου, η περιοχή γύρω από το αεροδρόμιο "καταλήφθηκε" από πλήθη ανθρώπων που προσπαθούσαν απεγνωσμένα να επιβιβαστούν σε πτήσεις απομάκρυνσης της διεθνούς κοινότητας, που διοργάνωσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Όμως πολλοί Αφγανοί παρέμειναν αποκλεισμένοι στο εξωτερικό της ζώνης αυτής από μια σειρά οδοφραγμάτων των Ταλιμπάν. Σήμερα όλα τα σημεία ελέγχου προς το αεροδρόμιο εκτός από ένα, έχουν καταστραφεί.
Η διάθεση των νέων αφεντικών του Αφγανιστάν έχει επίσης αλλάξει. Οι μαχητές των Ταλιμπάν εκδηλώνουν τη χαρά τους σφίγγοντας τα χέρια των αυτοκινητιστών και των συνεπιβατών στα αυτοκίνητά τους.
Η εξασφάλιση της ασφάλειας του διεθνούς αεροδρομίου Χαμίν Καρζάι της Καμπούλ είναι ένα κρίσιμο θέμα. Οι Ταλιμπάν έχουν πει επανειλημμένα ότι δεν θα δεχθούν διεθνή στρατιωτική βοήθεια.
Στο εσωτερικό του περίβολου, δεκάδες αεροσκάφη και ελικόπτερα, που είχαν δοθεί στον τακτικό αφγανικό στρατό από την Ουάσινγκτον, κείτονται, άδεια, μετά την καταστροφή τους από τα αμερικανικά στρατεύματα πριν από την αναχώρησή τους.
Περίπου 73 αεροσκάφη «αποστρατεύθηκαν», δηλαδή αχρηστεύθηκαν, σύμφωνα με τον επικεφαλής της αμερικανικής κεντρικής διοίκησης, τον στρατηγό Κένεθ Μακένζι. «Τα αεροσκάφη αυτά δεν θα πετάξουν ποτέ πια», εξήγησε. «Δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν από κανέναν».
Τα παράθυρα των θαλάμων διακυβέρνησης είναι σπασμένα και τα λάστιχά τους σκασμένα.
Περίπου 70 τεθωρακισμένα οχήματα MRAP ανθεκτικά στις νάρκες -που κοστίζουν ένα εκατομμύριο δολάρια το καθένα-και 27 ελαφρά οχήματα Χάμβι αχρηστεύθηκαν επίσης από τον αμερικανικό στρατό με το τέλος της αερογέφυρας που δημιουργήθηκε για δύο εβδομάδες, η οποία επέτρεψε την απομάκρυνση περίπου 123.000 ανθρώπων από τη χώρα, στη μεγάλη πλειονότητά τους Αφγανών.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέστρεψαν επίσης το σύστημά τους αντιαεροπορικής άμυνας C-RAM το οποίο αναχαίτισε χθες Δευτέρα τις ρουκέτες που εκτόξευσε η οργάνωση Ισλαμικό Κράτος στο Χορασάν εναντίον του αεροδρομίου.
«Η αποσυναρμολόγηση αυτών των συστημάτων είναι μια πολύπλοκη και μακρά διαδικασία», υπογράμμισε ο στρατηγός Μακένζι. «Έτσι τα ‘αποστρατεύουμε’ ώστε να μην μπορούν να χρησιμοποιηθούν ποτέ», συμπληρώνει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
