 |
|
|  Tετάρτη 1/9
Ανθρώπινα...
Τουρίστας άφησε στη διαθήκη του μια «μικρή περιουσία» σε εργαζόμενο ξενοδοχείου στην Τουρκία,για να τον ευχαριστήσει!!!
newsbeast.gr,flashnews.gr
Μια ξεχωριστή ιστορία έρχεται στο φως της δημοσιότητας με πρωταγωνιστές έναν βρετανό τουρίστα και έναν άντρα που εργάζεται ως γκρουμ σε ξενοδοχείο της Τουρκίας.
Ο τουρίστας, ο οποίος περνούσε τις διακοπές του στο ξενοδοχείο όπου εργαζόταν ο Τούρκος άντρας, φέρεται να άφησε στον δεύτερο μια μικρή περιουσία μετά τον θάνατό του.
Ο Charles George Courtney ανέπτυξε φιλία με τον γκρουμ Taskin Dasdan, καθώς κάθε χρόνο έμενε στο ξενοδοχείο Korur De Lux, όπως εργαζόταν.
Μετά τον θάνατο του Charles , η οικογένειά του έμεινε έκπληκτη όταν ανακάλυψε στη διαθήκη του ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της περιουσίας του πηγαίνει στον Taskin, ενώ υπήρχε πρόβλεψη και για κάποιους άλλους εργαζόμενους του ξενοδοχείου.
Ο Taskin δήλωσε στο Turiz Majansi: «Μας συμπεριφερόταν σαν να είμαστε μέλη της οικογένειάς του. Βοήθησε και για την εκπαίδευση των παιδιών μας. Φυσικά και έχουμε συγκινηθεί».
Ο Taskin εργάζεται ως γκρουμ από το 1990 και γνώριζε τον Charles, η ηλικία του οποίου δεν έχει γίνει γνωστή, εδώ και πολλά χρόνια. Οι δυο τους γνωρίστηκαν στο ξενοδοχείο, όπου ο Taskin προσπάθησε να τον κάνει να νιώσει άνετα, όπως έκανε με όλους τους πελάτες.
«Στο ξενοδοχείο, συμπεριφερόμαστε σε όλους με τον ίδιο τρόπο, σαν να είναι οικογένεια, όχι σαν τουρίστες», είπε ο Taskin στο Bayez Gazete. Πρόσθεσε πως γνώριζε ότι ο Charles ήταν γενναιόδωρος γιατί ο μεγαλύτερος σε ηλικία άντρας κάποια στιγμή του είχε δώσει κάποια χρήματα για την εκπαίδευση των παιδιών του. Και για αυτό ένιωθε απίστευτη ευγνωμοσύνη, αλλά δεν περίμενε ποτέ κάτι παραπάνω.
Το ποσό που άφησε ο Charles στον Taskin φέρεται να αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας που διέθετε ο πρώτος.
Ο Taskin έμαθε για την περιουσία όταν επικοινώνησαν από τη Βρετανία με το ξενοδοχείο, λέγοντας ότι θέλουν να μιλήσουν με κάποια μέλη του προσωπικού του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
