 |
|
|  Σάββατο 4/9
Λιβύη- Συγκρούσεις ξέσπασαν στην Τρίπολη μεταξύ δύο μονάδων του στρατού
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Βίαιες συγκρούσεις, με ανταλλαγή πυρών του βαρέος πυροβολικού, ξέσπασαν τη νύχτα της Πέμπτης προς την Παρασκευή μεταξύ δύο μονάδων του στρατού στα νότια προάστια της Τρίπολης, σύμφωνα με τη στρατιωτική διοίκηση της λιβυκής πρωτεύουσας.
Οι συγκρούσεις, που συνεχίζονταν μέχρι και το πρωί και για τις οποίες μέχρι στιγμής δεν έχει ανακοινωθεί κάποιος απολογισμός, εκτυλίχθηκαν γύρω από το στρατόπεδο αλ Τεκμπάλι, το γενικό επιτελείο της 444ης Ταξιαρχίας. Από τη μία πλευρά ήταν τα μέλη της Ταξιαρχίας αυτής, μιας ειδικής μονάδας των ενόπλων δυνάμεων και από την άλλη οι άνδρες του «οργάνου υποστήριξης της σταθερότητας», μιας υπηρεσίας ασφαλείας που συγκροτήθηκε τον Ιανουάριο από τον πρώην πρωθυπουργό Φάγιεζ αλ Σάρατζ, όπως ανέφερε ο στρατιωτικός διοικητής της Τρίπολης, ο Αμπντελμπάσετ Μαρουάν, σε βιντεοσκοπημένο μήνυμά του που αναρτήθηκε στο Facebook.
Κατ’ εντολή του Μαρουάν, τα μέλη του «οργάνου υποστήριξης της σταθερότητας» επιτέθηκαν λίγο μετά τα μεσάνυχτα στο στρατόπεδο, αφού η 444η Ταξιαρχία «σταμάτησε να υπακούει στις στρατιωτικές διαταγές», πρόσθεσε.
Οι κρότοι από τα πυρά του πυροβολικού ακούγονταν σε όλη την πόλη.
Πυκνοί καπνοί διακρίνονταν ακόμη γύρω από το στρατόπεδο, σύμφωνα με έναν κάτοικο της συνοικίας Σαλαχεντίν.
Η Αποστολή Αρωγής των Ηνωμένων Εθνών στη Λιβύη εξέφρασε «τη βαθύτατη ανησυχία της» για αυτήν την εξέλιξη. Στην ανακοίνωσή της κάλεσε «τις αρμόδιες αρχές να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να εγγυηθούν την προστασία των πολιτών, θέτοντας υπό έλεγχο» τις στρατιωτικές μονάδες.
Μετά την κατάρρευση του καθεστώτος του Μουάμαρ Καντάφι, το 2001, η Λιβύη βυθίστηκε στο χάος. Τα τελευταία χρόνια δύο αντίπαλες κυβερνήσεις, στην ανατολική και τη δυτική Λιβύη, διεκδικούσαν την εξουσία, υποστηριζόμενες από ξένους παράγοντες. Οι μάχες σταμάτησαν το 2020 και τον Μάρτιο σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση, με στόχο τη διενέργεια βουλευτικών και προεδρικών εκλογών εντός του Δεκεμβρίου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
