 |
|
|  Σάββατο 11/9
Ο Λίβανος απέκτησε κυβέρνηση έπειτα από μια περίοδο 13 μηνών κι ενω η χώρα εχει χρεοκοπήσει...
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Ο Λίβανος απέκτησε την Παρασκευή νέα κυβέρνηση έπειτα από μια περίοδο 13 μηνών που σηματοδοτήθηκε από ατελείωτες πολιτικές διαβουλεύσεις οι οποίες επιδείνωσαν την πρωτοφανή οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα εδώ και δύο χρόνια.
Ο πρόεδρος Μισέλ Αούν και ο νέος πρωθυπουργός Νατζίμπ Μικάτι «υπέγραψαν το διάταγμα για το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης παρουσία του προέδρου του κοινοβουλίου Ναμπίχ Μπέρι», ανακοινώθηκε από την προεδρία μέσω του λογαριασμού της στο Twitter.
Ο Νατζίμπ Μικάτι δήλωσε πως ελπίζει να σταματήσει, ως πρωθυπουργός, την κατάρρευση της χώρας και να επαναφέρει την ευημερία.
Σε μια συναισθηματικά φορτισμένη ομιλία του αφού υπέγραψε με τον πρόεδρο Μισέλ Αούν το διάταγμα για το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης, ο Μικάτι δήλωσε πως η κατάσταση στη χώρα είναι «δύσκολη» και πρόσθεσε ότι δεν έχουν μείνει αποθέματα για επιδοτήσεις και πως όλοι θα πρέπει «να σφίξουν τη ζώνη».
Ο σχηματισμός κυβέρνησης ήταν προϋπόθεση για να χορηγηθεί η διεθνής βοήθεια που χρειάζεται απεγνωσμένα ο Λίβανος, ωστόσο θα πρέπει πρώτα να διαπιστωθεί αν το νέο υπουργικό συμβούλιο είναι σε θέση να προωθήσει τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις και να σώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία.
Στο νέο κυβερνητικό σχήμα μετέχουν πολλά νέα πρόσωπα. Μεταξύ αυτών είναι τεχνοκράτες, όπως ο Φιράς Αμπιάντ, ο διευθυντής του νοσοκομείου Ραφίκ Χαρίρι που βρέθηκε στην πρώτη γραμμή στη μάχη κατά της πανδημίας, ή ο Νάσερ Γιασίν, καθηγητής και διευθυντής του Παρατηρητηρίου Κρίσεων στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού. Ωστόσο, ο διορισμός του Τζορτζ Κορντάχι, του παρουσιαστή του δημοφιλούς τηλεπαιχνιδιού «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος», στην κυβέρνηση του πλουσιότερου ανθρώπου του Λιβάνου, προκάλεσε ειρωνικά σχόλια στους ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης.
Η κυβέρνηση αποτελείται από 24 υπουργούς, εκ των οποίων μόνο μία είναι γυναίκα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
