Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Tρίτη 30/12 ---------------------------------------- Τραγωδία/Ινδονησία ---------------------------------------- ....και ήδη περισυνελέγησαν 40 πτώματα ---------------------------------------- ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΟ ΒΥΘΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΤΗΣ AIRASIA ΠΟΥ ΕΞΑΦΑΝΙΣΘΗΚΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ----------------------------------------

ΤΖΑΚΑΡΤΑ.-

Σαράντα πτώματα από το αεροπλάνο της AirAsia, η τύχη του οποίου αγνοείται από την Κυριακή, έχουν περισυλλεγεί από τη θάλασσα, δήλωσε προς το πρακτορείο Ρόιτερς ο Μάναχαν Σιμορανγκίρ Καντισπενάλ, εκπρόσωπος του Πολεμικού Ναυτικού της Ινδονησίας. Ινδονήσιοι διασώστες, οι οποίοι αναζητούν το αγνοούμενο αεροπλάνο της AirAsia που εξαφανίσθηκε από τα ραντάρ ενώ μετέφερε 162 ανθρώπους, ανέσυραν επίσης σήμερα συντρίμμια από τη θαλάσσια περιοχή στα ανοικτά της ακτής του Βόρνεο, ενώ συγγενείς των επιβαινόντων ξέσπασαν σε κλάματα ακούγοντας τα νέα. "Από τον στρατιωτικό ραδιοσταθμό έγινε γνωστό πως το πολεμικό πλοίο Μπουνγκ Τόμο περισυνέλεξε 40 πτώματα και ο αριθμός αυξάνεται. Είναι πολύ απασχολημένοι τώρα", δήλωσε ο εκπρόσωπος του ινδονησιακού Πολεμικού Ναυτικού. Η πτήση QZ8501 της ινδονησιακής εταιρείας AirAsia, ένα Airbus A320-200, χάθηκε από τα ραντάρ του ελέγχου της εναέριας κυκλοφορίας το πρωί της Κυριακής στη διάρκεια κακοκαιρίας και ενώ πετούσε από την πόλη Σουραμπάγια της Ινδονησίας προς τη Σιγκαπούρη. Η ινδονησιακή υπηρεσία έρευνας και διάσωσης επιβεβαίωσε πως τα συντρίμμια είναι από το αεροπλάνο. Το αεροπλάνο δεν έχει ακόμη βρεθεί και δεν έχει αναφερθεί τίποτε για το ενδεχόμενο να υπάρχουν επιζώντες. Φωτογραφίες από επιπλέοντα πτώματα μεταδόθηκαν από την τηλεόραση και συγγενείς των αγνοουμένων που έχουν συγκεντρωθεί σ' ένα κέντρο διαχείρισης της κρίσης στη Σουραμπάγια, ξέσπασαν σε κλάματα. Μερικοί λιποθύμησαν και χρειάσθηκε να τους προσφερθεί βοήθεια. "Πρέπει να είστε δυνατοί", έλεγε η δήμαρχος της Σουραμπάγια Τρι Ρισμαχαρίνι καθώς παρηγορούσε συγγενείς. "Δεν είναι δικοί μας, ανήκουν στον Θεό". Πριν από την ανακοίνωση ότι περισυνελέγησαν 40 πτώματα, εκπρόσωπος του Πολεμικού Ναυτικού είχε δηλώσει πως ανασύρθηκαν από τη θάλασσα μια θύρα αεροπλάνου, δοχεία οξυγόνου και ένα πτώμα και μεταφέρθηκαν με ελικόπτερο για να ελεγχθούν. Ο επικεφαλής της AirAsia Τόνι Φερνάντες, ο οποίος βρίσκεται στην Ινδονησία αφότου το αεροπλάνο χάθηκε από τα ραντάρ, είπε πως σπεύδει πίσω στη Σουραμπάγια. "Ό,τι μπορούμε να κάνουμε στην AirAsia θα το κάνουμε", δήλωσε μέσω του Twitter. Περίπου 30 πλοία και 21 αεροσκάφη από την Ινδονησία, την Αυστραλία, τη Μαλαισία, τη Σιγκαπούρη, τη Νότια Κορέα και τις ΗΠΑ συμμετέχουν στην έρευνα η οποία διεξάγεται σε μια περιοχή 10.000 τετραγωνικών ναυτικών μιλίων.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία