 |
|
|  Σάββατο 18/9
Οι Ταλιμπάν αντικατέστησαν το υπουργείο Γυναικείων θεμάτων με...την Αστυνομία Ηθών
iefimerida.gr
Οι Ταλιμπάν φαίνεται ότι κατάργησαν το υπουργείο Γυναικείων Θεμάτων και το αντικατέστησαν με την «αστυνομία ηθών», γνωστή για τις φονταμενταλιστικές θέσεις της κατά την πρώτη διακυβέρνηση των ισλαμιστών, πριν από 20 χρόνια.
Εργάτες αντικατέστησαν τις πινακίδες στο κτίριο του υπουργείο Γυναικείων Θεμάτων με άλλες που έγραφαν «Υπουργεία Προσευχής και Καθοδήγησης και Προώθησης της Αρετής και Πρόληψης της Διαφθοράς».
Οι εργαζόμενες στο υπουργείο έλεγαν ότι προσπαθούσαν να πάνε στη δουλειά τους εδώ και αρκετές εβδομάδες αλλά τους έλεγαν να επιστρέψουν στο σπίτι τους. Τελικά, οι πύλες του κτιρίου σφραγίστηκαν την Πέμπτη. Σε ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης κυκλοφόρησαν πολλά μηνύματα που δείχνουν τις εργαζόμενες να διαδηλώνουν έξω από το κτιριο επειδή έχασαν τη δουλειά τους.
«Κανείς δεν ακούει τις γυναίκες μας» έγραψε μία γυναίκα στο Twitter. «Τι να περιμένουμε από αυτά τα κτήνη;» της απάντησε μια άλλη.
Οι εκπρόσωποι των Ταλιμπάν δεν ανταποκρίθηκαν στο αίτημα να σχολιάσουν αυτήν την εξέλιξη.
Μολονότι επέμεναν ότι θα κυβερνήσουν με περισσότερη μετριοπάθεια σε σύγκριση με την περίοδο 1996-2001, οι Ταλιμπάν δεν επέτρεψαν στις περισσότερες γυναίκες να επιστρέψουν στη δουλειά τους. Εισήγαγαν επίσης ενδυματολογικούς κανόνες για τις φοιτήτριες.
Καμία γυναίκα δεν μετέχει στο προσωρινό υπουργικό συμβούλιο που ανακοινώθηκε πριν από δύο εβδομάδες.
Την περίοδο 1996-2001 οι γυναίκες ήταν αποκλεισμένες από τη δημόσια ζωή. Δεν μπορούσαν να βγουν από το σπίτι τους παρά μόνο αν συνοδεύονταν από κάποιον άνδρα συγγενή τους.
Τα μέλη του υπουργείου Προώθησης της Αρετής και Πρόληψης της Διαφθοράς συχνά μαστίγωναν γυναίκες εάν κυκλοφορούσαν μόνες τους. Αποστολή τους ήταν επίσης να φροντίζουν ώστε όλοι να τηρούν αυστηρά τους κανόνες που είχαν θέσει οι Ταλιμπάν, όπως ήταν η υποχρεωτική συμμετοχή στην προσευχή και η απαγόρευση στους άνδρες να ξυρίζονται.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
