Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κυριακή 19/9

44ο Φεστιβάλ Δράμας

Ο Χρυσός Διόνυσος στην ταινία «Brutalia, εργάσιμες μέρες» του Μανώλη Μαυρή



ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr

H ταινία «Brutalia, εργάσιμες μέρες» (Brutalia, days of labour) του Μανώλη Μαυρή, μια αλληγορία για την ανθρώπινη φύση και τις σχέσεις εξουσίας που ακροβατεί ανάμεσα στο θρίλερ και τη μαύρη κωμωδία, απέσπασε τον Χρυσό Διόνυσο στην τελετή λήξης του 44ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, το οποίο ολοκληρώθηκε το βράδυ του Σαββάτου στο Δημοτικό Ωδείο. Ο Μανώλης Μαυρής αφιέρωσε το βραβείο στη σύντροφό του, την ηθοποιό Κατερίνα Ζησούδη (πρωταγωνίστρια σε δύο ταινίες που επίσης διαγωνίζονταν στο φετινό φεστιβάλ) και το 4 μηνών μωρό τους που ήταν εκεί. Η ταινία απέσπασε ακόμα τέσσερις διακρίσεις (Onassis Film Development Grant, Τιμητική Διάκριση Κοστουμιών, Τιμητική Διάκριση Σκηνικών, αλλά και το βραβείο της Fipresci). Το Ειδικό βραβείο της επιτροπής του Εθνικού Διαγωνιστικού (αποτελούμενη από τους: Ελένη Ανδρουτσοπούλου, Στέλλα Θεοδωράκη, Παναγιώτη Ιωσηφέλη, Μενέλαο Καραμαγγιώλη, Χριστίνα Μπίθα) μοιράστηκαν δύο ταινίες: το «Horsepower» του Σπύρου Σκάνδαλου για την «τολμηρή αισθητική του ματιά, που την εκφράζει με μια γραφή συνυφασμένη απόλυτα με το θέμα του», και το «Βανκούβερ» της Άρτεμης Αναστασιάδη, για την «τόσο βαθιά ελλειπτική έκφραση του πόνου που φέρνει ο χωρισμός». Ο Νίκος Τσεμπερόπουλος τιμήθηκε με το βραβείο σκηνοθεσίας για την ταινία του «Soul Food» με θέμα την ιδιαίτερη σχέση ενός έφηβου με μια μεγαλύτερη γυναίκα που υφίσταται bullying, ενώ συνολικά οκτώ διακρίσεις, ανάμεσά τους το Βραβείο Κοινού, το Βραβείο Νοτιοανατολικής Ευρώπης και το Onassis Film Development Grant, εξασφάλισε το ευρηματικό animation «Από το μπαλκόνι» του Άρη Καπλανίδη. Το βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας μοιράστηκαν ο Βασίλης Κουτσογιάννης για το «Βανκούβερ» της 'Αρτεμης Αναστασιάδου και ο Απόλλωνας Σαρρής για το «Soul Food», ενώ τη διάκριση καλύτερης γυναικείας ερμηνείας κέρδισε η Μαίρη Μηνά για την ταινία «Α Summer Place» της Αλεξάνδρας Mατθαίου. Τιμητική διάκριση ερμηνείας έλαβε επίσης ο μικρός πρωταγωνιστής της ταινίας του Γιώργου Τελτζίδη «Souls all unaccompanied», Jouvany Guirguis, τον οποίο ο σκηνοθέτης ανακάλυψε σε δομή. Ο Γ. Τελτζίδης αφιέρωσε το βραβείο σε όλα τα ασυνόδευτα παιδιά στην Ελλάδα. Βραβείο σεναρίου δόθηκε στην Βαγγελιώ Σουμέλη για την ταινία «Δεν θέλω να ξεχάσω τίποτα». Βραβείο ντοκιμαντέρ έλαβε η ταινία «Every Sunday» σε σκηνοθεσία Καίτης Παπαδήμα. Το Grand Prix του Διεθνούς Διαγωνιστικού απέσπασε η ταινία «Son Of Sodom» (Ο Γιός των Σοδόμων) του Theo Montoya από την Κολομβία.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία