 |
|
|  Τρίτη 21/9
Ρουάντα- Ένοχος για τρομοκρατία ο άνθρωπος πίσω από τον ήρωα της ταινίας «Hotel Rwanda»
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Δικαστήριο της Ρουάντα έκρινε τον Πολ Ρουσεσαμπαγκίνα, άλλοτε διευθυντή ξενοδοχείου που εμφανίζεται ως ήρωας σε χολιγουντιανή ταινία για τη γενοκτονία του 1994, ένοχο για συμμετοχή σε οργάνωση υπεύθυνη για τρομοκρατικές επιθέσεις.
«Πρέπει να κριθούν ένοχοι για συμμετοχή σ' αυτή την τρομοκρατική οργάνωση - την MRCD-FLN», δήλωσε η δικαστής Μπεατρίς Μουκαμουρένζι για τους 20 κατηγορούμενους, στους οποίους περιλαμβάνεται ο Ρουσεσαμπαγκίνα. «Επιτέθηκαν σε ανθρώπους στα σπίτια τους ή ακόμη και μέσα σε αυτοκίνητα που ταξίδευαν στο δρόμο».
Η υπόθεση είχε μεγάλη προβολή, αφότου ο 67χρονος Ρουσεσαμπαγκίνα συνελήφθη πέρυσι κατά την άφιξή του από το Ντουμπάι, όπου κατήγγειλε πως απήχθη από τις αρχές της Ρουάντα.
Αφότου ο ηθοποιός Ντον Τσιντλ τον υποδύθηκε ως ήρωα της ταινίας του 2004 «Hotel Rwanda», ο Ρουσεσαμπαγκίνα ήταν ένας εξέχων επικριτής του προέδρου Πολ Καγκάμε, με έδρα τις Ηνωμένες Πολιτείες. Έχει αρνηθεί όλες τις κατηγορίες εναντίον του, ενώ υποστηρικτές του χαρακτήρισαν τη δίκη ντροπή και απόδειξη της ανελέητης μεταχείρισης που επιφυλάσσει ο Καγκάμε στους πολιτικούς αντιπάλους του.
Οι εισαγγελείς είχαν ζητήσει ισόβια κάθειρξη για εννέα κατηγορίες, που περιλάμβαναν τρομοκρατία, εμπρησμό, σύλληψη ομήρων και σχηματισμό ένοπλης ανταρτικής οργάνωσης, την οποία διηύθυνε από το εξωτερικό. Μετά την ανακοίνωση της αρχικής ετυμηγορίας, ένας από τους κατηγορουμένους ασθένησε, με αποτέλεσμα να προκληθεί μικρή διακοπή της δίκης και να καθυστερήσουν οι ετυμηγορίες σε άλλες κατηγορίες και η ανακοίνωση των ποινών.
Ο Ρουσεσαμπαγκίνα έγινε παγκόσμια διασημότητα μετά την ταινία, η οποία τον εμφάνιζε να διακινδυνεύει τη ζωή του για να προσφέρει καταφύγιο σε εκατοντάδες ανθρώπους ως ο διευθυντής ενός ξενοδοχείου πολυτελείας στο Κιγκάλι, την πρωτεύουσα της Ρουάντα, κατά τις 100 ημέρες που διήρκεσε η γενοκτονία, όταν εξτρεμιστές Χούτου σκότωσαν περισσότερους από 800.000 ανθρώπους, κυρίως της μειονότητας των Τούτσι.
Ο Τσιντλ ήταν υποψήφιος για Όσκαρ για το ρόλο. Ο Ρουσεσαμπαγκίνα χρησιμοποίησε τη φήμη του για να προβάλει αυτό που περιέγραψε ως παραβιάσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων από την κυβέρνηση του Καγκάμι, ενός διοικητή των ανταρτών Τούτσι που πήρε την εξουσία όταν οι δυνάμεις του κατέλαβαν το Κιγκάλι και σταμάτησαν τη γενοκτονία.
Η δίκη του Ρουσεσαμπαγκινα άρχισε το Φεβρουάριο, έξι μήνες αφότου έφθασε στο Κιγκάλι με πτήση από το Ντουμπάι. Οι υποστηρικτές του λένε πως απήχθη· η κυβέρνηση της Ρουάντα έχει πει ότι ο Ρουσεσαμποαγκίνα ξεγελάστηκε ώστε να επιβιβαστεί σε ένα ιδιωτικό αεροπλάνο. Το Παρατηρητήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων (HRW) είχε δηλώσει τότε πως η σύλληψή του ισοδυναμεί με καταναγκαστική εξαφάνιση, την οποία χαρακτήρισε σοβαρή παραβίαση του διεθνούς δικαίου.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
