 |
|
|  Τετάρτη 29/9
Kατακτήσαμε το διάστημα,αλλά...
Η μηνιγγίτιδα ειναι (και αυτή) παρούσα και "σκοτώνει" κόσμο
AΠΕ-ΜΠΕ
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αποκάλυψε την πρώτη παγκόσμια
στρατηγική κατά της μηνιγγίτιδας, με σκοπό την εξάλειψη έως το 2030
των επιδημιών της βακτηριακής μηνιγγίτιδας που σκοτώνουν περίπου
250.000 ανθρώπους κάθε χρόνο στον κόσμο.
Προκειμένου να το επιτύχει, ο Π.Ο.Υ., με τη συνεργασία εταίρων,
επεξεργάστηκε έναν παγκόσμιο Οδικό χάρτη σκοπός του οποίου είναι, έως
το 2030, να εξαλείψει τις επιδημίες της βακτηριακής μηνιγγίτιδας --την
πιο φονική μορφή της ασθένειας-- καθώς και να μειώσει τους θανάτους
κατά 70% και να μειώσει στο μισό τον αριθμό των μολύνσεων.
Κάτι τέτοιο μπορεί να σώσει περισσότερες από 200.000 ζωές τον χρόνο
συνολικά και να μειώσει σημαντικά το βάρος της αναπηρίας που
αποδίδεται στην ασθένεια.
Η μηνιγγίτιδα είναι μια επικίνδυνη φλεγμονή των μεμβρανών που
περιβάλλουν τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό, που συνήθως
προκαλείται από λοίμωξη από ένα βακτήριο ή έναν ιό.
Παντού όπου χτυπάει, η μηνιγγίτιδα μπορεί να προκαλέσει θάνατο και
αδυναμία∙ εξελίσσεται γρήγορα, έχει σοβαρές συνέπειες για την υγεία
και την οικονομία και σε κοινωνικό επίπεδο και οδηγεί σε καταστρεπτικά
επιδημικά ξεσπάσματα, ανέφερε σε μια ανακοίνωση ο γενικός διευθυντής
του Π.Ο.Υ., Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγεσούς.
«Είναι καιρός να εξαλείψουμε τη μηνιγγίτιδα, παντού στον κόσμο. Για να
το επιτύχουμε, πρέπει να διευρύνουμε επειγόντως την πρόσβαση σε
υπάρχοντα εργαλεία, και κυρίως στα εμβόλια∙ να διεξάγουμε νέες έρευνες
και να καινοτομήσουμε για να προβλέψουμε, να ιχνηλατήσουμε και να
αντιμετωπίσουμε τις διαφορετικές αιτίες της ασθένειας∙ και να
βελτιώσουμε τις υπηρεσίες αναπροσαρμογής», πρόσθεσε.
Ο Οδικός χάρτης είναι το αποτέλεσμα του πρώτου ψηφίσματος για τη
μηνιγγίτιδα που ενέκριναν οι χώρες μέλη του Π.Ο.Υ. το 2020 και το
οποίο ζητούσε από τον γενικό γραμματέα του οργανισμού να θέσει την
ασθένεια «στην πρώτη γραμμή των παγκόσμιων προτεραιοτήτων για τη
δημόσια υγεία».
Η βακτηριακή μηνιγγίτιδα σκοτώνει έναν στους δέκα ανθρώπους που
μολύνει --στην πλειονότητα παιδιά και νέους-- και ένας άνθρωπος στους
πέντε ο οποίος μολύνεται υποφέρει από μια αναπηρία μακράς διάρκειας
(περιλαμβανομένων απωλειών ακοής ή όρασης και γνωστικών διαταραχών).
Τα δέκα τελευταία χρόνια, οι επιδημίες μηνιγγίτιδας έπληξαν όλες τις
χώρες του κόσμου, αλλά κυρίως τη «ζώνη της μηνιγγίτιδας», που
εκτείνεται σε 26 χώρες της Αφρικής κάτω από τη Σαχάρα.
Οι επιδημίες μηνιγγίτιδας δεν μπορούν να προβλεφθούν και διαταράσσουν
μαζικά τις κοινότητες και τα συστήματα υγείας, υπογραμμίζει ο Π.Ο.Υ.
Πολλά εμβόλια προστατεύουν κατά της μηνιγγίτιδας, περιλαμβανομένων
εκείνων κατά του μηνιγγιτιδόκοκκου, κατά του αιμόφιλου της γρίπης
τύπου b και κατά του πνευμονιόκοκκου. Ωστόσο δεν έχουν όλες οι
κοινότητες πρόσβαση σε αυτά και πολλές χώρες δεν τα έχουν ακόμη
ενσωματώσει στα εθνικά προγράμματά τους.
Έρευνες είναι σε εξέλιξη για την ανάπτυξη εμβολίων εναντίον άλλων
αιτιών της μηνιγγίτιδας, κυρίως των στρεπτόκοκκων της ομάδας Β.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
