 |
|
|  Τετάρτη 29/9
Ιταλός έζησε ολομόναχος σε ένα νησί για 30 χρόνια και στα 82 του αναγκάστηκε να επιστρέψει στον πολιτισμό
gazzetta.gr,protothema.gr
Ένας άντρας που πέρασε πάνω από τρεις δεκαετίες ζώντας μόνος του σε ένα νησί , επέστρεψε στην πόλη για να ξεκινήσει μια νέα ζωή σε ηλικία 82ετών. Ο Mauro Morandi πέρασε σχεδόν 33 χρόνια ζώντας στο νησί Budelli της Σαρδηνίας έχοντας για παρέα του γάτες και άγρια πτηνά.
Ωστόσο, πλέον θα αναγκαστεί να συναναστραφεί και με ανθρώπους αφού πρόσφατα οι Αρχές του ανακοίνωσαν ότι μετατρέπουν το νησί σε περιβαλλοντικό παρατηρητήριο και του είπαν ότι πρέπει να φύγει.
Ο Morandi μετακόμισε στο κοντινό νησί La Maddalena τον περασμένο Μάιο, αγοράζοντας νέο σπίτι με τα χρήματα που παίρνει σαν συνταξιούχος δάσκαλος.
Μιλώντας στο CNN, είπε: «Για πολύ καιρό έμενα μόνος μου στο Budelli, δεν μου άρεσε να μιλάω σε κανέναν».
«Είναι αλήθεια ότι δεν μπορώ να απολαύσω τη μοναξιά του νησιού πια, αλλά η ζωή μου τώρα έχει πάρει μια νέα τροπή, επικεντρωμένη στην επικοινωνία με τους άλλους και στο να βρίσκομαι κοντά σε ανθρώπους».
Ο Morandi κατέληξε να ζει στο νησί το 1989 αφού προσπάθησε να αποπλεύσει από την Ιταλία στην Πολυνησία. Αντ 'αυτού, «ερωτεύτηκε» το ήσυχο νησί και αποφάσισε να εγκατασταθεί εκεί.
Αν και στην αρχή ήταν απρόθυμος να επιστρέψει στον πολιτισμό, τελικά το αποδέχτηκε. «Είμαι η ζωντανή απόδειξη ότι μια δεύτερη, νέα ζωή είναι δυνατή. Μπορείτε πάντα να ξεκινήσετε από την αρχή, ακόμη και αν είστε άνω των 80 ετών, επειδή υπάρχουν άλλα πράγματα που μπορείτε να ζήσετε, είναι ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος», τόνισε.
«Είμαι χαρούμενος τελικά και θυμήθηκα ξανά πως είναι να απολαμβάνω τις καθημερινές ανέσεις. Το νέο μου σπίτι είναι πιο όμορφο και άνετο, με πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα, κρεβάτι king size και ντους», συμπλήρωσε.
Ωστόσο δεν έκανε νέα αρχή μόνο επειδή άλλαξε πόλη, αλλά βρήκε και νέο έρωτα από το... παρελθόν. Έκαναν σχέση και μένουν μαζί. Έχει γράψει ένα βιβλίο για τις εμπειρίες του όσο ζούσε μόνος και σχεδιάζει να γράψει ένα άλλο.
Όταν δεν γράφει, χρησιμοποιεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να μοιραστεί φωτογραφίες και ιστορίες για τη ζωή του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
