 |
|
|  Παρασκευή 15/10
"EΠΙΔΗΜΙΑ" ΜΕ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ
flashnews.gr,protothema.gr
Τον υψηλότερο αριθμό αυτοκτονιών μαθητών από το 1974 κατέγραψε η Ιαπωνία το περασμένο σχολικό έτος, χρονιά πανδημίας για ολόκληρο τον πλανήτη. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στην δημοσιότητα το υπουργείο Παιδείας της Χώρας των Χρυσανθέμων, το 2020 αφαίρεσαν τη ζωή τους 415 μαθητές ηλικίας από 6 έως 18 ετών, αριθμός ρεκόρ από το 1974, όταν άρχισαν να πληθαίνουν οι αυτοκτονίες μαθητών στη χώρα.
Οι λόγοι για τις περισσότερες από τις μισές αυτοκτονίες των μαθητών παραμένουν άγνωστοι, σύμφωνα με το κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο NHK. Όμως, ο αριθμός των αυτοκτονιών εντός του 2020 είναι κατά 31% αυξημένος σε σύγκριση με το 2019, όταν 317 μαθητές είχαν αφαιρέσει τη ζωή τους.
Εκπρόσωπος του ιαπωνικού υπουργείου Παιδείας δήλωσε πως η αύξηση των αυτοκτονιών στους μαθητές είναι εξαιρετικά ανησυχητική. Το υπουργείο Παιδείας της Ιαπωνίας διεξάγει ετήσια έρευνα στα σχολεία όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων και συλλέγει στοιχεία για τις αυτοκτονίες, το μπούλινγκ και τις αδικαιολόγητες απουσίες.
Εκτός από την ραγδαία αύξηση των αυτοκτονιών μαθητών μέσα στην προηγούμενη σχολική χρονιά, παρατηρήθηκε, επίσης, πως μέσα στο 2020 περισσότεροι από 190.000 μαθητές του δημοτικού σχολείου και των πρώτων τάξεων του Γυμνασίου απουσίαζαν από τα μαθήματά τους επί 30 ημέρες ή και περισσότερες. Αυτός ο αριθμός απουσιών είναι κατά 8% μεγαλύτερος από το προηγούμενο σχολικό έτος.
«Τα αποτελέσματα δείχνουν πως η πανδημία έχει προκαλέσει αλλαγές στο σχολικό και οικογενειακό περιβάλλον και είχε επιρροή στην συμπεριφορά των παιδιών. Επιθυμώ να προωθήσω τις προσπάθειες, ώστε να γίνει ευκολότερο για τους ανθρώπους να βρίσκουν βοήθεια και να είναι βέβαιο πως τα παιδιά που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν το σχολείο μπορούν να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους», δήλωσε εκπρόσωπος του υπουργείου Παιδείας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
