 |
|
|  Σάββατο 17/10
΄Εγινε και αυτό
ΡΩΣΟΙ ΓΥΡΙΣΑΝ ΤΑΙΝΙΑ ΣΤΟ... ΔΙΑΣΤΗΜΑ!!
AΠΕ-ΜΠΕ
Η ρωσίδα ηθοποιός και ο ρώσος σκηνοθέτης, που παρέμειναν για 12 ημέρες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) για να γυρίσουν εκεί την πρώτη ταινία στο διαστημα, προσγειώθηκαν σήμερα το πρωί.
Το διαστημόπλοιο Σογιούζ MS-18, που μετέφερε την Γιούλια Περεσίλντ, τον Κλιμ Σιπένκο και τον κοσμοναύτη Όλεγκ Νοβίτσκι, προσγειώθηκε στις στέπες του Καζακστάν στις 04:36, όπως προβλεπόταν, σύμφωνα με τις εικόνες που μεταδόθηκαν απ' ευθείας από τη ρωσική διαστημική υπηρεσία.
«Το όχημα καθόδου του επανδρωμένου διαστημοπλοίου Σογιούζ MS-18 είναι ασφαλές. Το πλήρωμα αισθάνεται καλά!», έγραψε η Roscosmos στο Twitter.
Ο επικεφαλής της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας Ντμίτρι Ρογκόζιν έδωσε από την πλευρά του στη δημοσιότητα, πριν από την επιστροφή του διαστημοπλοίου στη Γη, φωτογραφίες της ομάδας του καθ' οδόν προς τον τόπο της προσγείωσης με δέκα ελικόπτερα.
Η 37χρονη ηθοποιός Γιούλια Περεσίλντ και ο 38χρονος σκηνοθέτης Κλιμ Σιπένκο είχαν απογειωθεί στις 5 Οκτωβρίου από το ρωσικό κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν, μαζί με τον έμπειρο κοσμοναύτη Άντον Σκαπλέροφ, προηγούμενοι ενός ανταγωνιστικού αμερικανικού σχεδίου με τον Τομ Κρουζ.
Η ταινία τους, που φέρει τον προσωρινό τίτλο «Η Πρόκληση», αφορά μια χειρουργό που μεταβαίνει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με αποστολή να σώσει τη ζωή ενός κοσμοναύτη.
Σ' ένα πλαίσιο ρωσοαμερικανικής αντιπαλότητας, αυτή η κινηματογραφική περιπέτεια παίρνει επίσης την όψη μιας νέας κούρσας για διαστημικά κατορθώματα, 60 χρόνια αφότου η ΕΣΣΔ έβαλε τον πρώτο άνθρωπο σε τροχιά, τον Γιούρι Γκαγκάριν.
Αυτή η πρωτοβουλία πραγματοποιήθηκε επίσης ενώ βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη οι μη επιστημονικές πτήσεις προς το διάστημα, με τον πολλαπλασιασμό τους τελευταίους μήνες των πτήσεων ψυχαγωγίας, όπως αυτές των δισεκατομμυριούχων Ρίτσαρντ Μπράνσον (Βρετανία) και Τζεφ Μπέζος (ΗΠΑ).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
