 |
|
|  Δευτέρα 18/10
Η Λευκορωσία απέλασε τον πρεσβευτή της Γαλλίας
AΠΕ-ΜΠΕ
Ο πρεσβευτής της Γαλλίας στη Λευκορωσία, ο Νικολά ντε Μπουιγιάν ντε Λακόστ, εγκατέλειψε τη χώρα, όπως απαίτησε το Μινσκ δίνοντάς του προθεσμία μέχρι σήμερα Δευτέρα, ανακοίνωσε η αποστολή του χθες Κυριακή.
«Ο πρεσβευτής Νικολά ντα Λακόστ έφυγε από τη Λευκορωσία σήμερα», διευκρίνισε εκπρόσωπος της πρεσβείας.
Η εκπρόσωπος δεν εξήγησε τον λόγο που το λευκορωσικό ΥΠΕΞ ζήτησε ο γάλλος πρεσβευτής να φύγει από τη χώρα.
Σύμφωνα με λευκορωσικά ΜΜΕ, απελάθηκε διότι δεν πήγε ποτέ να υποβάλει τα διαπιστευτήριά του στον πρόεδρο Αλεξάντρ Λουκάσενκα.
Σε ανακοίνωσή της αναρτηθείσα στον ιστότοπό της, η πρεσβεία της Γαλλίας στη Λευκορωσία διαβεβαίωσε πως ο διπλωμάτης είχε υποβάλει την 8η Δεκεμβρίου 2020 «υπογεγραμμένο αντίτυπο των διαπιστευτηρίων του» στον υπουργό Εξωτερικών, τον Βλαντίμιρ Μακέι.
«Το λευκορωσικό υπουργείο Εξωτερικών ζήτησε ο πρεσβευτής να έχει φύγει πριν από τη 18η Οκτωβρίου», σύμφωνα με την εκπρόσωπο της γαλλικής διπλωματικής αποστολής.
«Αποχαιρέτησε το προσωπικό και απηύθυνε βίντεο στον λευκορωσικό λαό, που θα μεταφορτωθεί αύριο (σ.σ. σήμερα Δευτέρα) στον ιστότοπο της πρεσβείας», πρόσθεσε η ίδια.
Η Γαλλία - όπως και άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης - δεν αναγνωρίζει το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών της 9ης Αυγούστου 2020, στις οποίες ο 67χρονος αρχηγός του κράτους εξασφάλισε 6η συναπτή θητεία. Η διαδικασία, στην οποία καταγγέλθηκε από την αντιπολίτευση εκτεταμένη νοθεία, πυροδότησε μαζικές διαδηλώσεις άνευ προηγουμένου στην πρώην σοβιετική δημοκρατία, σύμμαχο της Ρωσίας του Βλαντίμιρ Πούτιν.
Η ΕΕ και οι ΗΠΑ επέβαλαν σειρά κυρώσεων στην κυβέρνηση του κ. Λουκάσενκα εξαιτίας της καταστολής της αντιπολίτευσης.
Αλλά ο αρχηγός του κράτους, που κατηγορεί δυτικές κυβερνήσεις ότι υποκίνησαν τις διαδηλώσεις με την ελπίδα πως θα πυροδοτούσαν εξέγερση, αντιστέκεται στις κυρώσεις με την υποστήριξη και τις πιστώσεις της Μόσχας.
Η Λευκορωσία έχει διακόψει τις σχέσεις της και με άλλους ως πρότινος συνομιλητές της στη Δύση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
