Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τετάρτη 20/10

Αρνητικό ρεκόρ

47χρονη με κορωνοϊό είχε συμπτώματα για... 335 μέρες,αλλά κατάφερε να επιζήσει!



ΑΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr

Μία 47χρονη γυναίκα στις ΗΠΑ, με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, η οποία στο παρελθόν είχε υποβληθεί σε επιτυχή αντικαρκινική θεραπεία για λέμφωμα, είχε στη συνέχεια νόσο Covid-19 με συμπτώματα διαρκείας 335 ημερών, δηλαδή σχεδόν ενός χρόνου. Πρόκειται για την πιο μακρόχρονη περίπτωση Covid-19  που έχει καταγραφεί έως τώρα διεθνώς. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη λοιμωξιολόγο δρα Βερονίκ Νούσενμπλατ του Εργαστηρίου Κλινικής Ανοσολογίας και Μικροβιολογίας των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας των ΗΠΑ, που έκαναν τη σχετική προδημοσίευση στο medRxiv, σύμφωνα με το «Science», ανέφεραν ότι η τόσο παρατεταμένη λοίμωξη μετέτρεψε τον οργανισμό της ασθενούς σε «εργαστήριο» μεταλλάξεων. Μεταξύ άλλων, βρήκαν στην ασθενή μία ασυνήθιστη μετάλλαξη πέρα από την πρωτεΐνη-ακίδα του ιού. Η ασθενής είχε αρχικά αρρωστήσει και νοσηλευθεί την άνοιξη του 2020. Αντί, όμως, να αναρρώσει στην πορεία, μολονότι περνούσαν οι μήνες, συνέχισε να χρειάζεται χορήγηση οξυγόνου στο σπίτι της, πλέον, καθώς συνέχισε να έχει δύσπνοια και βήχα. Μερικές φορές ένιωθε καλύτερα και άλλες χειρότερα. Τα διαδοχικά τεστ Covid-19 έδειχναν ότι ήταν θετική στον κορωνοϊό, αν και οριακά. Η περιπέτειά της, που κράτησε σχεδόν ένα έτος, αποτέλεσε μία μοναδική περίπτωση μελέτης για το πόσο μπορεί να διαρκέσει μία λοίμωξη Covid-19 και πώς ο ιός μπορεί να εξελιχθεί μέσα στο σώμα ενός ασθενούς. Η γυναίκα είχε κάνει επιτυχή επιθετική αντικαρκινική ανοσοθεραπεία (CART-T cell) προ τριετίας για το λέμφωμά της, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να μείνει με πολύ λίγα ανοσοκύτταρα Β και, κατά συνέπεια, το ανοσοποιητικό σύστημά της δεν λειτουργούσε σωστά. Η ασθενής είχε στη συνέχεια μολυνθεί από ένα από τα αρχικά στελέχη του κορωνοϊού, το οποίο έως τις αρχές του 2021 δεν κυκλοφορούσε πια. Τελικά, μετά από μία δεύτερη νοσηλεία και περαιτέρω θεραπεία με ρεμδεσιβίρη και πλάσμα αίματος αναρρωσάντων, οι πνεύμονές της βελτιώθηκαν και η φλεγμονή υποχώρησε. Τα επόμενα διαδοχικά τεστ Covid-19 ήταν αρνητικά και τα συμπτώματά της είχαν υποχωρήσει σημαντικά, με αποτέλεσμα η δρ Νούσενμπλατ να πειστεί ότι η λοίμωξη είχε πια «καθαρίσει». Οι ερευνητές συμπέραναν ότι οι θεραπείες που οδηγούν σε μείωση των κυττάρων Β μπορεί να οδηγήσουν σε παρατεταμένη νόσο Covid-19 και κατ' επέκταση σε διευκόλυνση της εξέλιξης και μετάλλαξης του κορωνοϊού.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία