 |
|
|  Σάββατο 23/10
Μοναδικό Επιστημονικό Πείραμα
Πέντε άνδρες και μία γυναίκα στο Ισραήλ ζουν όπως αν θα βρίσκονταν στον πλανήτη Άρη
newsbeast.gr
Κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον -όσο και επιστημονικώς αξιοπερίεργο- συμβαίνει τις τελευταίες εβδομάδες μέσα σε έναν φυσικό κρατήρα στο νότιο Ισραήλ. Έξι δυνητικοί «αστροναύτες», πέντε άνδρες και μία γυναίκα, ζουν σε μια ειδική κατασκευή – κάτι σαν «διαστημική βάση» που αποτελεί ταυτόχρονα και τον πιο προηγμένο διαστημικό σταθμό του είδους του που υπάρχει τώρα στον κόσμο – κοντά στο Μίτσπε Ραμόν, στην έρημο Νεγκέβ, σε ένα φυσικό περιβάλλον τόσο έρημο και αφιλόξενο, ώστε όντως θυμίζει οπτικά τον Άρη, καθώς παντού κυριαρχούν οι τεράστιοι αμμόλοφοι, οι βαθιοί κρατήρες και τα μεγάλα πετρώδη τοπία.
Σκοπός του πειράματος – ένα κοινό εγχείρημα της πάντα δραστήριας Ισραηλινής Διαστημικής Υπηρεσίας και μιας αυστριακής ένωσης, του Αυστριακού Διαστημικού Φόρουμ – είναι η προσομοίωση, επί έναν συνεχή μήνα, της ζωής μιας μελλοντικής διαστημικής αποστολής στον Κόκκινο Πλανήτη. Γιατί μπορεί αυτή η αποστολή να αργεί και να υπολογίζεται ότι θα λάβει χώρα σε κάτι περισσότερο από μια δεκαετία από σήμερα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι κατά τόπους Διαστημικές Αρχές δεν πρέπει να είναι προετοιμασμένες από νωρίς για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Μέσα σε αυτήν την ιδιότυπη «διαστημική βάση», στον βάθους 500 μέτρων και πλάτους 40 χιλιομέτρων κρατήρα, ζει η γερμανίδα αστροναύτης Ανίκα Μέλις, η μόνη γυναίκα της ομάδας, μια μικροβιολόγος και θα μελετήσει ένα υποθετικό σενάριο σύμφωνα με το οποίο βακτήρια από τη Γη θα μολύνουν πιθανές μορφές ζωής στον Άρη, προσπαθώντας ταυτόχρονα να βρει τους τρόπους αντιμετώπισης αυτού του «εξαιρετικά δυσχερούς σεναρίου», όπως παραδέχεται η ίδια.
Οι υπόλοιποι συνάδελφοί της μέσα σε αυτό κατάλυμα με εμβαδό 120 τετραγωνικά μέτρα, φορούν κανονικές διαστημικές στολές με ενδοεπικοινωνία και μικρόφωνα, κινούνται με ένα ειδικά διαμορφωμένο ηλεκτρικό όχημα και θα πρέπει να διεξαγάγουν διάφορες δοκιμές όπως τον χειρισμό ενός διαφορετικού drone, που λειτουργεί χωρίς GPS, καθώς και οχημάτων ανίχνευσης που λειτουργούν μόνο με ηλιακή και αιολική ενέργεια.
Όμως ένα από τα βασικά αντικείμενα της έρευνας είναι και η επίδραση των συνθηκών αυτών στην ανθρώπινη συμπεριφορά και οι συνέπειες που έχει η απομόνωση στους δήθεν αστροναύτες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
