 |
|
|  Τετάρτη 3/11
Αφροαμερικανός,ακτιβιστής κατά του ρατσισμού, εκλέγεται δήμαρχος της Νέας Υόρκης
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Είναι μόλις ο δεύτερος Αφροαμερικανός που εκλέγεται δήμαρχος της Νέας Υόρκης: πρώην αστυνομικός και ακτιβιστής κατά του ρατσισμού, ο Έρικ Άνταμς κέρδισε χθες, Τρίτη, με ευκολία στις εκλογές για την ανάδειξη του νέου δημάρχου της μεγαλούπολης των ΗΠΑ, μια απροσδόκητη εξέλιξη για αυτό το παιδί φτωχής οικογένειας που είχε φλερτάρει με την εγκληματικότητα.
Ο 61χρονος Δημοκρατικός κέρδισε, όπως αναμενόταν, τον Ρεπουμπλικάνο αντίπαλό του, τον 67χρονο Κέρτις Σλίγουα, σύμφωνα με τα προσωρινά αποτελέσματα που ανακοίνωσε η εκλογική επιτροπή της Νέας Υόρκης.
Ο Άνταμς συγκέντρωσε το 67% των ψήφων, έναντι 27% για τον Σλίγουα, και κατά συνέπεια τη δημαρχία μιας παραδοσιακά αριστερής πόλης, όπου όμως οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες μεταξύ των διάφορων κοινοτήτων είναι μεγάλες.
«Σήμερα το βράδυ πραγματοποίησα το όνειρό μου και με όλη μου την καρδιά θα άρω τα εμπόδια που δεν σας επιτρέπουν να πραγματοποιήσετε τα δικά σας», δήλωσε ο Άνταμς χαμογελαστός εν μέσω πλήθους υποστηρικτών του που είχαν συγκεντρωθεί σε ξενοδοχείο του Μπρούκλιν.
«Ήταν καιρός. Οι εργαζόμενοι θα έχουν από εδώ και πέρα φωνή», δήλωσε ενθουσιασμένος ο Τζάκουαν Ρίβερς, φίλος του νέου δημάρχους.
Η νίκη αυτή αποτελεί αποκορύφωμα της καριέρας του Άνταμς, ο οποίος προέρχεται από μια φτωχή οικογένεια και μεγάλωσε στο Μπρούκλιν και το Κουίνς.
Σε ηλικία 15 ετών χτυπήθηκε από αστυνομικούς όταν συνελήφθη για παραβίαση ιδιωτικής περιουσίας. Αυτό ενίσχυσε την αποφασιστικότητά του να ενταχθεί στην αστυνομία, κάτι που έπραξε στα μέσα των ετών του 1980. Έπειτα από 22 χρόνια υπηρεσίας, πήρε σύνταξη.
Το 1995 ίδρυσε μια οργάνωση για την καταπολέμηση του ρατσισμού στην αστυνομία, την “100 Blacks in Law Enforcement Who Care”. Το 2003 έθεσε υποψηφιότητα και εξελέγη στη Γερουσία της Νέας Υόρκης και δέκα χρόνια αργότερα εξελέγη πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του Μπρούκλιν, μια θέση που αποτέλεσε εφαλτήριο για την εκλογή του στη δημαρχία της Νέας Υόρκης.
Ο Άνταμς είναι πολύ περήφανος που έγινε βίγκαν το 2016, αφού διαγνώστηκε με διαβήτη, ενώ έγραψε και ένα βιβλίο για να πείσει τους Αφροαμερικανούς να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
