 |
|
|  Παρασκευή 5/11
Σοκ στην Ουαλία
12χρονη μεταφέρθηκε με στομαχόπονο στο νοσοκομείο, όπου γέννησε το μωρό του βιαστή αδελφού της
iefimerida.gr
Σοκ έχει προκαλέσει στην κοινή γνώμη της Bρετανίας η υπόθεση ενός 12χρονου κοριτσιού, που μεταφέρθηκε εσπευσμένα σε νοσοκομείο με στομαχόπονο, για να γεννήσει λίγη ώρα αργότερα το μωρό του αδελφού της, που την είχε βιάσει.
Το κορίτσι ήταν μόλις 11 ετών όταν ο 14χρονος αδελφός της τη βίασε στο σπίτι της οικογένειας, όπως αποκαλύφθηκε στο δικαστήριο του Σουόνσι.
Tα δύο αδέλφια μεγάλωναν, όπως είπε ο συνήγορος του 14χρονου, σε ένα «δυσλειτουργικό» περιβάλλον, με «θολά σεξουαλικά όρια» και τους γονείς να ασκούν ελάχιστο έλεγχο στα παιδιά τους και να δημιουργούν μια κουλτούρα «μυστικοπάθειας και ψεμάτων».
Ο δράστης, που είναι τώρα 16 ετών, είχε δηλώσει προηγουμένως ένοχος σε δύο κατηγορίες για αποπλάνηση ανηλίκου.
Η υπόθεση βγήκε στο φως όταν το κορίτσι διακομίστηκε χαράματα σε νοσοκομείο του Καρμάρτενσιρ με σοβαρό στομαχόπονο και δύο ώρες αργότερα έφερε στον κόσμο ένα μωρό. Μια μαία ρώτησε προσεκτικά τη μικρή αν είχε κάνει σεξ κι εκείνη απάντησε ότι δεν γνώριζε. Όταν τη ρώτησε αν είχε συναινέσει σε αυτό, η 12χρονη είπε ότι δεν ήταν σίγουρη.
Η εισαγγελέας ανέφερε στο δικαστήριο ότι δεν είναι σαφές κατά πόσον το κορίτσι είχε συνειδητοποιήσει ότι ήταν έγκυος, αφού σε αντίθεση με όσα είπε στη μαία, κάποιοι την άκουσαν να λέει σε άλλα άτομα στο νοσοκομείο ότι το γνώριζε.
Ο αδελφός της κατέθεσε στη διάρκεια της ανάκρισης ότι πάλευε για πλάκα με τη μικρή, την ώρα που απουσίαζαν οι γονείς τους, και στη συνέχεια ανέβηκαν στην κρεβατοκάμαρα στον πάνω όροφο, όπου συνέχισαν το παιχνίδι, άρχισαν τα φιλιά, έβγαλαν τα ρούχα τους και έκαναν σεξ.
Η εισαγγελέας παραδέχθηκε ότι δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι ο δράστης χρησιμοποίησε απειλές ή εξανάγκασε την αδελφή του.
Το κορίτσι, σε δήλωσή του που διαβάστηκε στο δικαστήριο, ανέφερε ότι δεν θέλει να επιστρέψει στο σπίτι της και ότι το μόνο που επιθυμεί είναι να ζήσει κανονικά, όπως όλα τα κορίτσια της ηλικίας της, κι εύχεται το μωρό να ζήσει μια άνετη ζωή.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
