 |
|
|  Σάββατο 20/11
Στο φως φρικαλεότητες τών Ναζί στην πρώην Σοβιετική ΄Ενωση
Βρέθηκε ομαδικός τάφος με τα οστά 675 παιδιών ,που φέρεται οτι τα σκότωσαν οι Ες Ες για να αντλήσουν το αίμα τους!!!
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Τα οστά 675 παιδιών κάθε ηλικίας, που είχαν δολοφονηθεί από τους Ναζί για να γίνει μετάγγιση του αίματος τους σε τραυματισμένους αξιωματικούς και στρατιώτες, ανακάλυψε ομάδα ερευνητών στο χωριό Νοβάγια Μπούρια, λίγο έξω από την Αγία Πετρούπολη.
Σε αυτόν τον ομαδικό τάφο βρέθηκαν συνολικά τα οστά περισσότερων από 1.360 ανθρώπων. Από τα πτώματα των ενήλικων, τα περισσότερα ήταν γυναίκες, μεταξύ των οποίων τρεις έγκυες. Ελάχιστα από τα θύματα έφεραν σημάδια από χτυπήματα, ενώ η πλειονότητά τους δεν έφερε καμία ένδειξη για την αιτία θανάτου τους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, σε απόσταση περίπου 300 μέτρων από τον ομαδικό τάφο, στρατιώτες των Ναζί είχαν τη βάση τους από το 1941 ως το 1943, κατά τη διάρκεια της Πολιορκίας του Λένινγκραντ.
Μια θεωρία που έχει διατυπωθεί είναι ότι τα 675 παιδιά πέθαναν από ασιτία κατά τη διάρκεια των σκληρών ρωσικών χειμώνων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο, οι ειδικοί υποστήριξαν ότι τα λείψανα των παιδιών είναι πιθανό να προέρχονται από ένα στρατόπεδο «μετάγγισης αίματος» στην πόλη Βίριτσα, κοντά στη Γκάτσινα.
Περισσότεροι από 300 ανήλικοι, ηλικίας από νεογέννητα έως 14 ετών, κρατήθηκαν στο συγκεκριμένο στρατόπεδο για «άντληση» αίματος για τους στρατιώτες και τους αξιωματικούς της Βέρμαχτ. Τα μικρότερα παιδιά είχαν τη δυνατότητα να συνοδεύονται από τις μητέρες τους. Κοντά σε αυτό το «στρατόπεδο θανάτου» ανακαλύφθηκαν περίπου 100 τάφοι, αλλά χιλιάδες νεαρά θύματα από τη Βιρίτσα δεν βρέθηκαν ποτέ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
