 |
|
|  Σάββατο 27/11
Στην Ολλανδία ζουν τα πιο ευτυχισμένα παιδιά και δεν είναι τυχαίο
CNBC,protothema.gr
Από τα πιο ευτυχισμένα παιδιά στον κόσμο είναι τα παιδιά που ζουν και
μεγαλώνουν στην Ολλανδία, σύμφωνα με έρευνα της UNICEF, με τους
ειδικούς να υποστηρίζουν πως υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι για τους
οποίους συμβαίνει αυτό.
Το αμερικανικό δίκτυο CNBC επικαλείται την εν λόγω έκθεση προκειμένου
να υποστηρίξει ότι τα παιδιά που ζουν στην πυκνοκατοικημένη χώρα της
δυτικής Ευρώπης είχαν την υψηλότερη αίσθηση ευημερίας.
Η UNICEF που προωθεί και προστατεύει τα δικαιώματα των παιδιών σε 191
χώρες, επεξεργάστηκε δεδομένα από 41 χώρες με υψηλά εισοδήματα,
ταξινομώντας τις χώρες ανάλογα με τις επιδόσεις τους σε δείκτες που
μετρούν την ψυχική ευημερία των παιδιών, τη σωματική υγεία και την
ανάπτυξη τόσο ακαδημαϊκών όσο και κοινωνικών δεξιοτήτων.
Η Ολλανδία βρέθηκε στην υψηλότερη θέση της κατάταξης με βάση τα
προαναφερθέντα τρία κριτήρια ευημερίας, με τη Δανία και τη Νορβηγία να
ακολουθούν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ελλάδα βρίσκεται στη 29η θέση της λίστας της UNICEF.
Σε σχετική έκθεση του ΟΟΣΑ, και σύμφωνα με τον Δείκτη Καλύτερης Ζωής
για το 2020, η Ολλανδία σημείωσε υψηλότερη βαθμολογία σε διάφορους
τομείς, όπως οι αποδοχές των πολιτών της, το επίπεδο της εκπαίδευσης,
οι συνθήκες στέγασης και το ισχύον σύστημα υγείας.
Η Ανίτα Κλίαρ, συγγραφέας του βιβλίου «The Working Parent’s Survival
Guide», δήλωσε στο CNBC ότι είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τον ρόλο
των κοινωνικοοικονομικών παραγόντων που επηρεάζουν την ευτυχία των
παιδιών. Εξήγησε ότι εάν ορισμένες ανάγκες των παιδιών ικανοποιούνται,
κάτι που είναι πιο πιθανό σε μια χώρα υψηλών εισοδημάτων, υπάρχουν
περισσότερες πιθανότητες τα παιδιά να «κατακτήσουν» την ευτυχία.
Επιπλέον, υποστήριξε ότι η θετική ανατροφή των παιδιών η οποία θέτει
«ξεκάθαρα όρια με πολλή αγάπη και ζεστασιά… έχει αποδειχθεί σταθερά
ότι συσχετίζεται με θετικά αποτελέσματα για τα ίδια τα παιδιά».
Η έκθεση της UNICEF κατέδειξε επίσης ότι δεν έχουν όλα τα παιδιά που
ζουν σε πλούσιες χώρες μια καλή παιδική ηλικία.
«Ακόμη και χώρες με καλές κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές
συνθήκες, απέχουν πολύ από την επίτευξη των στόχων που έχουν τεθεί
στην Ατζέντα του 2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη», αναφέρει η UNICEF στην
έκθεσή της.
Προκειμένου να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά αυτές οι αδυναμίες, η
UNICEF προέτρεψε τις χώρες υψηλού εισοδήματος να συμβουλευτούν τα ίδια
παιδιά σχετικά με το πώς θα μπορούσε να βελτιωθεί η ζωή τους και να
διασφαλίσουν την ενσωμάτωση πολιτικών για την προώθηση της ευημερίας
τους. Η UNICEF συνέστησε επίσης στις χώρες να επιταχύνουν τις
προσπάθειες για την επίτευξη των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης, όπως η
μείωση της φτώχειας και η βελτίωση της πρόσβασης σε δημόσια κέντρα
παιδικής φροντίδας.
Γιατί ξεχωρίζει η Ολλανδία
Οι Ολλανδοί έχουν τη φήμη ότι «σέβονται τη διαφορετικότητα και
εφαρμόζουν πρακτικές συμπερίληψης», δηλώνει η Κλίαρ.
Αυτό το είδος προσέγγισης στην ανατροφή των παιδιών είναι σημαντικό,
είπε, δεδομένης της πίεσης που αντιμετωπίζουν τώρα τα παιδιά τόσο
ακαδημαϊκά όσο και κοινωνικά, αναφορικά με τα μέσα κοινωνικής
δικτύωσης.
Η έρευνα της UNICEF έδειξε ότι το 81% των εφήβων στην Ολλανδία ηλικίας
15 ετών ένιωθαν ότι μπορούσαν να κάνουν εύκολα φίλους, πρόκειται για
ένα από τα υψηλότερα ποσοστά μεταξύ των 41 χωρών που περιλαμβάνονται
στην έκθεση. Έδειξε επίσης ότι οι 15χρονοι που είχαν ισχυρή την
αίσθηση του ανήκειν στη σχολική κοινότητα, ήταν περισσότερο
ικανοποιημένοι από τη ζωή τους.
Η Αμάντα Γκούμερ, ιδρύτρια του οργανισμού ανάπτυξης δεξιοτήτων Good
Play Guide, ανέφερε στο CNBC ότι η σχολική φοίτηση είναι «μη
ανταγωνιστική» στην Ολλανδία και ότι, αντίθετα, επικεντρώνεται στην
καλλιέργεια αγάπης για τη διαδικασία της μάθησης.
Στη Νορβηγία, η οποία ήρθε τρίτη στην κατάταξη της UNICEF, υπάρχει μια
«κουλτούρα συντροφικότητας», σημείωσε η Γκούμερ. «Το να βοηθάς τους
άλλους είναι σημαντικό για την ψυχική σου υγεία, γι’ αυτό σκεφτείτε
τρόπους με τους οποίους ολόκληρη η οικογένειά σας μπορεί να
συνεισφέρει στην κοινότητα», πρόσθεσε, υποδεικνύοντας ότι ο
εθελοντισμός ήταν ένας τρόπος για να καλλιεργηθεί αυτή η αίσθηση της
συντροφικότητας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
