 |
|
|  Κυριακή 28/11
Πάνω από 95.000 άνθρωποι αγνοούνται στο Μεξικό
γεγονός που αποδίδεται κυρίως στο οργανωμένο έγκλημα
flashnews.gr, newsit.gr
95.000 άνθρωποι αγνοούνται στο Μεξικό, με τον ΟΗΕ να κατακρίνει τις αρχές της χώρας για την αναποτελεσματικότητά τους, καθώς και για την «ατιμωρησία» των δραστών απαγωγών και φόνων που συχνά συνδέονται με καρτέλ διακίνησης ναρκωτικών.
«Λυπούμαστε που παρατηρούμε ότι εξακολουθούν να υφίστανται γενικευμένες εξαφανίσεις σε μεγάλο μέρος του Μεξικού, για τις οποίες, όπως είχαμε αναφέρει ήδη από το 2015, κυριαρχεί η ατιμωρησία», δήλωσε η Κάρμεν Ρόσα Βίγια εκπρόσωπος της επιτροπής κατά των εξαναγκαστικών εξαφανίσεων του ΟΗΕ, έπειτα από μια δεκαήμερη επίσκεψη στο Μεξικό.
Περισσότεροι από 100 άνθρωποι εξαφανίστηκαν «στη διάρκεια της επίσκεψής μας», πρόσθεσε η ίδια η οποία έφτασε στα μέσα Νοεμβρίου στο Μεξικό. Συνολικά 95.121 άνθρωποι περιλαμβάνονται στον Εθνικό Κατάλογο Αγνοούμενων Ατόμων.
Η επιτροπή του ΟΗΕ επέκρινε «την αναποτελεσματικότητα» των ερευνών καθώς και τις «αυθαίρετες» αποφάσεις της εισαγγελίας σε υποθέσεις εξαφανίσεων, σε μια χώρα όπου υπάρχουν υπόνοιες ότι τα εγκληματικά δίκτυα έχουν παρεισφρήσει στις δυνάμεις ασφαλείας και τη δικαιοσύνη σε πολλές από τις 32 πολιτείες.
Το Μεξικό πρέπει να υιοθετήσει «μια εθνική πολιτική πρόληψης για να εξαλείψει τις εξαφανίσεις, μια πολιτική στην οποία θα εμπλέκονται όλες οι αρχές και η οποία θα δώσει στα θύματα το δικαίωμα στην αλήθεια, τη δικαιοσύνη και τις αποζημιώσεις», τόνισε η επιτροπή η οποία επισκέφθηκε για πρώτη φορά το Μεξικό.
Ο αριθμός των εξαφανίσεων όπως και των φόνων έχει αυξηθεί κατακόρυφα από το 2006 όταν ο τότε πρόεδρος του Μεξικού Φελίπε Καλντερόν κήρυξε ανοικτό πόλεμο στα καρτέλ διακίνησης ναρκωτικών.
«Το οργανωμένο έγκλημα παραμένει μια από τις βασικές αιτίες των εξαφανίσεων», επεσήμανε η Λάουρα Ατουέστα του Κέντρου Έρευνας και Οικονομικής Αξιολόγησης (Cide) σε ένα μεγάλο ρεπορτάζ για τις εξαφανίσεις στο Μεξικό.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
