 |
|
|  Κυριακή 28/11
Παραλλαγή Όμικρον
Χιλιάδες άνθρωποι αναζητούν τρόπο να επιστρέψουν στις πατρίδες τους, ενώ η μία χώρα μετά την άλλη κλείνουν τα σύνορά τους
AFP,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Με το βλέμμα θολωμένο, απογοητευμένη και ταυτόχρονα ανακουφισμένη, η Βαλερί Λεντίκ φεύγει από το αεροδρόμιο του Γιοχάνεσμπουργκ έχοντας στην τσέπη της έναν πολύτιμο θησαυρό: επιτέλους, ένα εισιτήριο για να επιστρέψει αεροπορικώς στο Βέλγιο, μέσω της Αντίς Αμπέμπα, σε τρεις ημέρες.
Οι ταξιδιώτες στη Νότια Αφρική, πιεζόμενοι να επιστρέψουν στις πατρίδες τους, ψάχνουν αγωνιωδώς να βρουν έναν τρόπο για να παρακάμψουν τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν αφού εντοπίστηκε η νέα παραλλαγή Όμικρον του νέου κορονοϊού.
Η 30χρονη Βελγίδα, μαζί με τον φίλο της τον Σάντερ Φερστρέλεν, αφηγήθηκε τις αγχωτικές 24 ώρες που έζησε στο Γιοχάνεσμπουργκ. «Λες και ήμασταν εγκληματίες», είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο. Η αρχική πτήση της επιστροφής τους στην Αμβέρσα θα έκανε μια στάση στη Ζυρίχη. Όμως η Ελβετία έκλεισε τα σύνορά της για όλους τους αλλοδαπούς που θα φτάσουν στη χώρα από τη Νότια Αφρική, ακόμη και για αυτούς που απλώς θα περνούσαν τράνζιτ από τα αεροδρόμια.
Τα νέα εισιτήρια κόστισαν στο ζευγάρι 2.000 ευρώ συνολικά.
Στην καφετέρια του αεροδρομίου πολλοί άλλοι προσπαθούν μανιωδώς να επικοινωνήσουν με τις προξενικές αρχές της χώρας τους ή με ταξιδιωτικά πρακτορεία. Οι «ναυαγοί» ανταλλάσσουν πληροφορίες και τηλέφωνα. Κάποιοι θα περάσουν τράνζιτ από άλλες αφρικανικές χώρες, όπως από την Αιθιοπία ή τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, οι οποίες ακόμη δεν έχουν επιβάλει περιορισμούς στις πτήσεις από τη Νότια Αφρική. Θα πρέπει όμως προηγουμένως να υποβληθούν σε μοριακό τεστ για την Covid-19.
Πολλοί Ευρωπαίοι περίμεναν στην ουρά το απόγευμα για να κλείσουν θέση σε μια πτήση για την Αντίς Αμπέμπα. «Στην αρχή προσπαθήσαμε να αλλάξουμε ημερομηνία στο εισιτήριο, όμως δεν ήταν εφικτό», είπε η Βερολινέζα φοιτήτρια Λάουρα Χέρντε, η οποία σχεδίαζε να κάνει πεζοπορία με φίλους στη Νότια Αφρική όταν έμαθε ότι κλείνουν τα σύνορα. «Αναγκαστήκαμε να αγοράσουμε άλλα εισιτήρια. Στην πρώτη πτήση που βρήκαμε», εξήγησε.
Μια ομάδα Γερμανών γεωλόγων περιμένει υπομονετικά έξω από το σημείο όπου γίνονται τα τεστ για την Covid-19. Είναι η δεύτερη φορά που θα υποβληθούν σε τεστ μέσα σε δύο ημέρες. Το κέντρο διαγνωστικών εξετάσεων δεν ήταν όμως προετοιμασμένο να δεχτεί τόσους πολλούς ανθρώπους, δεν διαθέτει αρκετό εκτυπωτικό μελάνι, ούτε μέσα μεταφόρτωσης δεδομένων. «Δεν μπορούν ούτε να μας τυπώσουν τα αποτελέσματα, ούτε να τα στείλουν με email» είπε, απεγνωσμένος πλέον, ο Ρόμπερτ Γκίμπελ, 36 ετών. «Τώρα μας χρειάζεται ένα τεστ PCR των τελευταίων 24 ωρών» ενώ μέχρι και πριν από λίγες ημέρες αρκούσε ένα πιστοποιητικό εμβολιασμού για να ταξιδέψουν, εξήγησε.
Οι συνάδελφοί του, με τα κινητά τηλέφωνα ανά χείρας, αναζητούν συνεχώς πληροφορίες στους ενημερωτικούς ιστότοπους της γερμανικής κυβέρνησης, για να μάθουν οποιαδήποτε καινούρια εξέλιξη. Θα χρειαστεί να μπουν σε καραντίνα σε ξενοδοχείο ή θα πάνε στο σπίτι τους αφού επιστρέψουν; Ορισμένοι διάβασαν ότι κατά την άφιξή τους μπορεί να τους συγκεντρώσουν στην πίστα του αεροδρομίου και να τους εξετάσουν ξανά.
«Είναι τρελό. Αυτό που καταλαβαίνουμε προς το παρόν είναι ότι εξαρτάται σε ποια πόλη (της Γερμανίας) θα προσγειωθείς. Όμως, τουλάχιστον, θα επιστρέψουμε στο σπίτι μας», σχολίασε ο Όλε Σρέντερ, 32 ετών.
Σε μια άλλη ουρά, μια 26χρονη Νοτιοαφρικανή, η Νίκα Κρούγκερ, προσπαθεί από τα ξημερώματα, με κάθε μέσο, να επιστρέψει στον σύντροφό της στο Ντουμπάι. Όμως όλες οι πτήσεις είναι γεμάτες. «Είναι το απόλυτο χάος», είπε η νεαρή γυναίκα, συγκρατώντας τους λυγμούς της. «Την Ethiopian Air, την Kenya Air, τη Mauritius Air, τις δοκίμασα όλες...».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
