 |
|
|  Τρίτη 30/11
Σουηδία- Ξανά πρωθυπουργός η Μαγκνταλένα Άντερσον,για δεύτερη φορά μέσα σε λιγότερο από επτά ημέρες
AΠΕ-ΜΠΕ,newsbeast.gr
Το Κοινοβούλιο της Σουηδίας εξέλεξε την Δευτέρα νέο πρωθυπουργό, για δεύτερη φορά μέσα σε λιγότερο από επτά ημέρες, τη Μαγκνταλένα Άντερσον. Η επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών εξελέγη από τους βουλευτές με 173 ψήφους κατά, 101 ψήφους υπέρ και 75 αποχές, μεταδίδουν τα πρακτορεία Reuters και AFP.
Στη Σουηδία, άλλωστε, μια κυβέρνηση εγκρίνεται όταν μια απόλυτη πλειοψηφία 175 βουλευτών δεν την καταψηφίζει.
Η πρώην υπουργός Οικονομικών είχε κερδίσει μια παρόμοια ψηφοφορία την περασμένη εβδομάδα αλλά παραδέχθηκε την ήττα της μερικές ώρες αργότερα, όταν ένας μικρότερος εταίρος στον συνασπισμό εγκατάλειψε την κυβέρνηση μετά την καταψήφιση του προϋπολογισμού.
Τώρα, λοιπόν, η Άντερσον αναμένεται πως θα σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας η οποία θα αποτελείται μόνο από το κόμμα της.
Ούτε η κεντροαριστερά ούτε η κεντροδεξιά μπορούν να συγκροτήσουν πλειοψηφία
Οι Σοσιαλδημοκράτες κατέχουν 100 έδρες στο Κοινοβούλιο των 349 εδρών και θα εξαρτώνται από αρκετά άλλα κόμματα προκειμένου να εφαρμόσουν πολιτική. Από το 1979, δεν έχει υπάρξει άλλη κυβέρνηση με τόσο μικρή υποστήριξη στο Κοινοβούλιο.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως η Άντερσον θα πρέπει να κυβερνήσει με έναν προϋπολογισμό ο οποίος έχει διαμορφωθεί εν μέρει από τρία αντιπολιτευόμενα κόμματα, περιλαμβανομένου του αντιμεταναστευτικού «Σουηδοί Δημοκράτες», τα εκλογικά κέρδη των οποίων την τελευταία δεκαετία βρίσκονται στο επίκεντρο της πολιτικής αναταραχής στη Σουηδία.
Η αδύναμη θέση της οφείλεται σε ένα τελματωμένο, ουσιαστικά, Κοινοβούλιο όπου ούτε η κεντροαριστερά ούτε η κεντροδεξιά μπορούν να συγκροτήσουν πλειοψηφία από μόνες τους.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των Reuters και AFP, οι εκλογές που αναμένεται να διεξαχθούν τον ερχόμενο Σεπτέμβριο ενδέχεται να μην ξεκαθαρίσουν το τοπίο καθώς οι δημοσκοπήσεις δεν δείχνουν μεγάλες αλλαγές στη συνολική πολιτική ισορροπία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
