 |
|
|  Τρίτη 7/12
Δεκάδες νεκροί,τραυματίες και πυρπολήσεις, κατά τη διάρκεια φυλετικών συγκρούσεων στο Νταρφούρ τού Σουδάν
AFP,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Τουλάχιστον 48 άνθρωποι σκοτώθηκαν «από σφαίρες» κατά τη διάρκεια συγκρούσεων μεταξύ φυλών στο Νταρφούρ, ανέφεραν ιατρικός σύλλογος και ο κυβερνήτης της επαρχίας του Δυτικού Νταρφούρ· πρόκειται για το δεύτερο πολυαίμακτο επεισόδιο μέσα σε τρεις εβδομάδες στο δυτικό Σουδάν.
«Τα βίαια επεισόδια άρχισαν εξαιτίας διένεξης και η έντασή τους αυξήθηκε» με τον απολογισμό να είναι «έξι νεκροί το Σάββατο και πάνω από σαράντα νεκροί την Κυριακή», είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο κυβερνήτης Χάμις Αμπντάλα.
Από τη δική της πλευρά η Επιτροπή Γιατρών, ιατρικός σύλλογος που πρωτοστάτησε στους αγώνες για δημοκρατία στη χώρα, έκανε λόγο για «48 νεκρούς από σφαίρες» στην περιοχή Κρινκ.
Οι συγκρούσεις, στις οποίες ενεπλάκησαν μέλη αραβικών φυλών και αφρικανικών εθνοτήτων, είχαν τέτοια ένταση που οι αρχές ανέπτυξαν μονάδες του στρατού στην περιοχή.
«Οι συγκρούσεις της Κυριακής κράτησαν αδιάκοπα από τις πέντε το πρωί ως τις τέσσερις το απόγευμα», είπε ο κυβερνήτης Αμπντάλα.
Τη 17η Νοεμβρίου, συγκρούσεις μεταξύ κτηνοτρόφων που αλληλοκατηγορούνταν πως έκλεψαν καμήλες στοίχισαν τη ζωή σε 50 ανθρώπους σε επεισόδια στα οποία πυρπολήθηκαν 594 σπίτια, σύμφωνα με τον ΟΗΕ. Εξάλλου, πάνω από 6.600 πολίτες εκτοπίστηκαν, το ένα τρίτο εκ των οποίων προσέφυγε στο γειτονικό Τσαντ, πρόσθεσε η ίδια πηγή.
Η πρόσβαση στο Δυτικό Σουδάν είναι «περιορισμένη», την ώρα που πολλοί κάτοικοι έχουν ανάγκη «τρόφιμα, νερό, καταφύγιο και υπηρεσίες υγείας», υπογράμμισε ο ΟΗΕ.
Στο Νταρφούρ, αχανή περιοχή η οποία σπαράσσεται συχνά από ταραχές, που οφείλονται κυρίως σε διενέξεις για εδάφη και την πρόσβαση στο νερό, ξέσπασε το 2003 μακρόχρονος πόλεμος με τουλάχιστον 300.000 νεκρούς και 2,5 εκατ. εκτοπισμένους και πρόσφυγες, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη.
Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) θέλει να δικάσει τον ανατραπέντα το 2019 πρώην δικτάτορα Όμαρ Ελ Μπασίρ για «γενοκτονία» και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας κατά τη διάρκεια της ένοπλης σύρραξης στο Νταρφούρ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
