 |
|
|  Δευτέρα 13/12
Πώς τα... γουρούνια κάνουν τις πτήσεις ασφαλείς σε αεροδρόμιο τής Ολλανδίας!!
flashnews.gr, perierga.gr
Το αεροδρόμιο Σχίπχολ στο Άμστερνταμ χρησιμοποιεί έναν απρόσμενο και
άκρως φυσικό τρόπο ώστε να απομακρύνει τα πουλιά από την περιοχή και
να διασφαλίσει μεγαλύτερη ασφάλεια για τα αεροπλάνα που προσγειώνονται
και απογειώνονται.
Το αεροδρόμιο περιβάλλεται από μεγάλες εκτάσεις με φυτά, τα οποία
προσελκύουν πολλά είδη πτηνών, όπως πάπιες κ.α., και έχουν γίνει
αφορμές για αεροπορικά ατυχήματα. Παρότι υπάρχουν σύγχρονοι και
τεχνολογικά εξελιγμένοι τρόποι αντιμετώπισης και απομάκρυνσης των
πτηνών από την περιοχή, όπως ακτίνες λέιζερ, οι υπεύθυνοι του
αεροδρομίου επιστρατεύουν έναν ακόμα φυσικό τρόπο για ασφαλείς
πτήσεις.
Σε μια μικρή έκταση, δίπλα στο αεροδρόμιο, έχουν τοποθετήσει μερικά
γουρούνια, 19 στο σύνολο, τα οποία τρώνε τα φυτά που προσελκύουν τα
πτηνά και ταυτόχρονα δημιουργούν ένα λασπώδες περιβάλλον που
λειτουργεί αποτρεπτικά στη συγκέντρωση πουλιών στην περιοχή. Το
εγχείρημα φαίνεται ότι σημειώνει επιτυχία, παρότι τα γουρούνια έχουν
τοποθετηθεί σε μια μικρή μόνο έκταση της περιοχής. Οι υπεύθυνοι του
αεροδρομίου σχεδιάζουν να τοποθετήσουν περισσότερα γουρούνια για
ασφαλείς πτήσεις το επόμενο διάστημα.
Ο αυξανόμενος αριθμός πτηνών στην Ολλανδία είναι μια συνεχής πρόκληση
για τις αεροπορικές εταιρίες, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι μόνο οι
πάπιες σήμερα στην Ολλανδία είναι 10 φορές περισσότερες από ότι το
1970.
Οι χήνες και τα υπόλοιπα πτηνά είναι επικίνδυνα για τις πτήσεις, αλλά
είναι ζώα και πρέπει να ληφθούν σωστοί τρόποι για την απομάκρυνσή
τους, επισημαίνουν οι υπεύθυνοι ασφαλείας του αεροδρομίου. Έτσι τα
γουρούνια όχι μόνο τρώνε το φαγητό των πτηνών, αλλά τα κυνηγούν,
κυρίως τις πάπιες, επιτελώντας αποτελεσματικά το ρόλο τους!
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
