 |
|
|  Τετάρτη 15/12
Μιανμάρ- Φωτογράφος, που συνελήφθη μετά τις διαδηλώσεις κατά της χούντας, πέθανε υπό κράτηση
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Ένας φωτογράφος, που συνελήφθη την προηγούμενη εβδομάδα, έπειτα από διαδηλώσεις κατά της στρατιωτικής χούντας, πέθανε υπό κράτηση, σύμφωνα με φίλους του, αναφορές των μέσων ενημέρωσης και μια ακτιβιστική οργάνωση.
Ο Σόε Νάινγκ, που ήταν γραφίστας και άρχισε να καταγράφει τις διαδηλώσεις μετά την κατάληψη της εξουσίας από τον στρατό τον Φεβρουάριο, συνελήφθη την Παρασκευή ενώ τραβούσε φωτογραφίες τους άδειους δρόμους της Ρανγκούν στη διάρκεια της «σιωπηλής απεργίας» που πραγματοποιήθηκε σε όλη τη χώρα.
Φίλος του Σόε Νάινγκ, που ζήτησε να διατηρήσει την ανωνυμία του φοβούμενος για την ασφάλειά του, δήλωσε ότι το περιβάλλον του ενημερώθηκε για τον θάνατό του, αλλά δεν έχουν δει το πτώμα.
Αναφορές για τον θάνατό του εμφανίστηκαν αρχικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ειδησεογραφικούς ιστότοπους χθες Τρίτη. Το χρηματοδοτούμενο από τις ΗΠΑ Radio Free Asia μετέδωσε ότι τον θάνατο του Σόε, που ήταν περίπου 30 ετών, παντρεμένος και πατέρας ενός παιδιού, επιβεβαίωσαν μέλη της οικογένειας του.
Οι Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα (RSF) ανακοίνωσαν ότι ο Σόε πέθανε στη διάρκεια της ανάκρισής του, επικαλούμενοι διάφορες πηγές, μεταξύ των οποίων και έναν συγγενή του.
Οι RSF ζήτησαν από τη διεθνή κοινότητα «να καταδικάσει την κλιμάκωση της τρομοκρατίας εναντίον των δημοσιογράφων που καλύπτουν τα νέα στη Μιανμάρ και να επιβάλει στοχευμένες κυρώσεις εναντίον των στρατηγών».
Δεν είναι η πρώτη φορά που έρχονται στη δημοσιότητα καταγγελίες για τον θάνατο κρατουμένων από τη χούντα, αν και δεν έχουν επιβεβαιωθεί περιπτώσεις δημοσιογράφων.
Η Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων (CPJ) κατατάσσει τη Μιανμάρ στη δεύτερη χειρότερη θέση, μετά την Κίνα, σε ό,τι αφορά τις φυλακίσεις δημοσιογράφων.
Ο στρατός της Μιανμάρ ανέτρεψε την 1η Φεβρουαρίου τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Αούνγκ Σαν Σου Τσι.
Έκτοτε η χώρα έχει βυθιστεί στο χάος και τη βία. Ο στρατός της Μιανμάρ εξαπολύει βίαιες επιθέσεις εναντίον διαδηλωτών κατά της χούντας και αμάχων σε όλη τη χώρα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
