 |
|
|  Κυριακή 19/12
Γιούργκεν Κλοπ
Η Λίβερπουλ δεν θα αποκτήσει κανέναν ανεμβολίαστο παίκτη
newsbeast.gr
Η κατάσταση με την μετάλλαξη Όμικρον του κορονοϊού στην Αγγλία και συγκεκριμένα στην Premier League, έχει ξεφύγει.
Παρά τις πιέσεις αρκετών ομάδων για διακοπή του πρωταθλήματος, κατά τη διάρκεια των εορτών, ο προπονητής τής Λίβερπουλ,Γιούργκεν Κλοπ, δεν είναι σύμφωνος με αυτή την ιδέα, παρά τις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν λόγω της πανδημίας.
Οταν μάλιστα ρωτήθηκε για τον μεταγραφικό σχεδιασμό της ομάδας του και για το πως η πανδημία επηρεάζει την ομάδα στις κινήσεις της, ο Γερμανός τεχνικός ξεκαθάρισε ότι οι «Reds» δεν πρόκειται να κινηθούν για την απόκτηση ενός ποδοσφαιριστή, ο οποίος δεν είναι εμβολιασμένος.
«Δεν είμαστε κοντά στην απόκτηση ενός παίκτη, αλλά, ναι, ο εμβολιασμός θα έχει επίδραση στην απόφασή μας. Αν ένας παίκτης δεν εμβολιαστεί καθόλου, είναι μια συνεχής απειλή για όλους μας. Ασφαλώς και ο ίδιος δεν θέλει να είναι απειλή, δεν σκέφτεται: “Ωχ Θεέ μου, δεν νοιάζομαι για τους άλλους”. Όμως είναι απειλή για όλους μας. Θα πρέπει να βρούμε άλλες λύσεις. Θα πρέπει να είναι μόνος του, να αλλάζει σε διαφορετικά αποδυτήρια με εμάς, να τρώει σε άλλο εστιατόριο να είναι σε διαφορετικό λεωφορείο. Από οργανωτική άποψη, είναι πολύ ακατάστατο.
Είναι απίστευτο δύσκολο να ακολουθήσεις τα πρωτόκολλα, αν θέλεις όντως να το κάνεις. Αν κάποιος κολλήσει Covid και ήταν τις τελευταίες τέσσερις ημέρες κοντά του, θα είναι σε απομόνωση. Αν πρέπει να ταξιδέψουμε σε μια χώρα για να παίξουμε ποδόσφαιρο και επιστρέψουμε, πρέπει να μπει σε απομόνωση. Πρέπει να κάνουμε όλα αυτά τα πράγματα, όπως να χτίσουμε επιπλέον κτίρια για μη εμβολιασμένους παίκτες, και αυτό δεν θα συμβεί. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειαστεί στο μέλλον», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Κλοπ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
