 |
|
|  Τετάρτη 22/12
Μεγάλη μείωση του προσδόκιμου ζωής των Αμερικανών , κυρίως λόγω πανδημίας
AΠΕ-ΜΠΕ
Το προσδόκιμο ζωής των Αμερικανών μειώθηκε κατά ενάμιση χρόνο και πλέον το 2020 σε σύγκριση με το αμέσως προηγούμενο έτος, συρρίκνωση άνευ προηγουμένου εδώ και 75 χρόνια, κυρίως εξαιτίας της πανδημίας του νέου κορονοϊού.
Στη γέννηση, το προσδόκιμο ζωής των Αμερικανών υποχώρησε από τα 78,8 έτη το 2019 στα 77 το 2020, σύμφωνα με τα οριστικά δεδομένα των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (CDC), της κυριότερης ομοσπονδιακής υπηρεσίας δημόσιας υγείας των ΗΠΑ. Ο φορέας είχε ήδη δημοσιοποιήσει προκαταρκτικά δεδομένα για τον δείκτη αυτόν τον Ιούλιο.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της υπηρεσίας, η COVID-19 ήταν η τρίτη κυριότερη αιτία θανάτου στις ΗΠΑ το 2020, με 350.000 νεκρούς - πίσω από τις καρδιαγγειακές παθήσεις και τον καρκίνο.
Εξάλλου, η διαφορά ως προς το προσδόκιμο ζωής ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες βάθυνε, περνώντας από τα 5,1 χρόνια το 2019 στα 5,7 το 2020 (74,2 για τους άνδρες, έναντι 79,9 για τις γυναίκες το 2020).
Τα δεδομένα αυτά δόθηκαν στη δημοσιότητα μετά τις εκτιμήσεις που δημοσιοποιήθηκαν την Τρίτη από την αμερικανική υπηρεσία απογραφής (Census Bureau), που έδειξαν ότι ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού των ΗΠΑ επιβραδύνθηκε το 2020 στο χαμηλότερο επίπεδο που έχει καταγραφεί ποτέ.
Η πανδημία αποδεικνύεται πως επιτάχυνε προϋπάρχουσες τάσεις, με λιγότερες γεννήσεις και περισσότερους θανάτους. Μεταξύ του Ιουλίου του 2020 και του Ιουλίου του 2021, η αύξηση του αμερικανικού πληθυσμού δεν έφθασε παρά το 0,1%, σύμφωνα με την υπηρεσία απογραφής.
Ο πληθυσμός των ΗΠΑ φθάνει πλέον τα 331,9 εκατομμύρια κατοίκους.
«Η αύξηση του πληθυσμού επιβραδύνεται εδώ και χρόνια εξαιτίας της μείωσης του ποσοστού γεννητικότητας και τη μείωση των μεταναστεύσεων από το εξωτερικό, ενώ ο δείκτης θνησιμότητας αυξάνεται εξαιτίας της γήρανσης του πληθυσμού της χώρας», συνόψισε η Κρίστι Ουάιλντερ, ειδική σε ζητήματα δημογραφίας στην υπηρεσία απογραφής.
«Με τον αντίκτυπο της πανδημίας του νέου κορονοϊού, ο συνδυασμός αυτός οδήγησε σε ιστορικά βραδύ ρυθμό αύξησης» του πληθυσμού, πρόσθεσε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
