|
| Σάββατο 25/12
Νότια Αφρική- Οργή στην κυβέρνηση για το σχέδιο οίκου δημοπρασιών να πουλήσει το... κλειδί τού κελιού τού Νέλσον Μαντέλα!!!
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Απαράδεκτη ενέργεια, σύμφωνα με την κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής, είναι το ενδεχόμενο να τεθεί προς πώληση σε δημοπρασία το κλειδί του κελιού του Νέλσον Μαντέλα, αυτής της εμβληματικής μορφής του αγώνα κατά του απαρτχάιντ, τον επόμενο μήνα στη Βρετανία.
Ο υπουργός Αθλητισμού και Πολιτισμού «διέταξε να ληφθούν κατεπειγόντως μέτρα» αφού ενημερώθηκε για αυτές τις «ανησυχητικές» πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν στον βρετανικό Τύπο, σύμφωνα με μια ανακοίνωση που εκδόθηκε παραμονή Χριστουγέννων.
Πρόκειται για το κλειδί του κελιού του Μαντέλα στο νησί-φυλακή Ρόμπεν, όπου εξέτισε μεγάλο μέρος των 27 ετών που παρέμεινε κρατούμενος. Ο δεσμοφύλακάς του, ο Κρίστο Μπραντ, το πούλησε στον βρετανικό οίκο δημοπρασιών Guernsey’s.
«Είναι απαράδεκτο που ο Guernsey’s, που προφανώς γνωρίζει την οδυνηρή ιστορία της χώρας μας και τον συμβολισμό αυτού του κλειδιού, σκέφτεται να το πουλήσει σε δημοπρασία, χωρίς να συμβουλευτεί την κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής, τις αρχές που είναι αρμόδιες για την κληρονομιά της χώρας και το μουσείο του Νησιού Ρόμπεν», τόνισε ο υπουργός Νάθι Μθουέτουα. «Αυτό το κλειδί ανήκει στον νοτιοαφρικανικό λαό (…) Δεν είναι ιδιοκτησία κανενός», πρόσθεσε, σημειώνοντας ότι ελπίζει ο οίκος δημοπρασιών να κατανοήσει «πόσο άκαιρη είναι η προβλεπόμενη πώληση».
Σήμερα το Νησί Ρόμπεν έχει μετατραπεί σε μουσείο και τοποθεσία παγκόσμιας κληρονομιάς. Τα αντικείμενα που συνδέονται με αυτό έχουν «πολιτιστική και ιστορική σημασία», εξήγησε ο υπουργός. Υπενθυμίζουν τον αγώνα εκείνων που πολέμησαν το απαρτχάιντ και «σε τελική ανάλυση, την αποφασιστικότητά μας, ως έθνος, να είμαστε ελεύθεροι», τόνισε.
«Το κλειδί πρέπει να επιστραφεί αμέσως στους νομίμους ιδιοκτήτες του και αυτή η πώληση σε δημοπρασία να ανασταλεί», επέμεινε, σημειώνοντας ότι είναι σε συνεννόηση με το υπουργείο Δικαιοσύνης και το Συμβούλιο Εθνικής Κληρονομιάς για τον τρόπο που θα αντιδράσει η κυβέρνηση.
Στο Νησί Ρόμπεν, απέναντι από το Κέιπ Τάουν, το κελί του Νέλσον Μαντέλα δέχεται καθημερινά επισκέψεις. Βρίσκεται στον τομέα Β, σε έναν λευκό, γυμνό διάδρομο που βλέπει σε μια αυλή. Ο Μαντέλα είχε φυτέψει εκεί έναν κήπο που υπάρχει μέχρι και σήμερα.
Στον ιστότοπό του ο βρετανικός οίκος δημοπρασιών ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει στην πώληση στις 28 Ιανουαρίου, διευκρινίζοντας ότι εκτός από το κλειδί του κελιού θα προταθούν και άλλα αντικείμενα που ανήκαν στον Μαντέλα, όπως ένα πουκάμισο, γυαλιά, στυλό, ένας πίνακας ζωγραφικής και ένα μπρούτζινο καλούπι της γροθιάς του
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|