 |
|
|  Τρίτη 28/12
Άνδρας με παραλυσία έγινε ο πρώτος άνθρωπος που κάνει tweet χρησιμοποιώντας μόνο το μυαλό του
newsbeast.gr
Ένας άνδρας,στην Αυστραλία,με αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση (ALS), έγινε ο πρώτος άνθρωπος που ανέβασε ένα μήνυμα στο Twitter μέσω άμεσης σκέψης χάρη σε ένα μικροσκοπικό εμφύτευμα στο μέγεθος ενός συνδετήρα, το οποίο έχει τοποθετηθεί στον εγκέφαλό του.
Ο 62χρονος Philip O’Keefe, 62 ετών, λόγω της ασθένειάς του δεν μπορεί να κινήσει τα άνω άκρα του. Ωστόσο ένα μήνυμα που γέμισε αισιοδοξία όλων τον κόσμο εμφανίστηκε στο Twitter: «Δεν χρειάζονται πλήκτρα ή φωνές. Δημιούργησα αυτό το tweet απλώς με το να το σκεφτώ. #helloworldbci»
Διαγνώστηκε με ALS, μια μορφή νόσου του κινητικού νευρώνα, το 2015 και μετέτρεψε με επιτυχία την άμεση σκέψη του σε κείμενο χρησιμοποιώντας τη διεπαφή εγκεφάλου Stentrode (BCI) στις 23 Δεκεμβρίου.
Η διεπαφή, που δημιουργήθηκε από την Synchron με έδρα την Καλιφόρνια – μια εταιρεία νευροαγγειακής βιοηλεκτρονικής ιατρικής – επιτρέπει στους ασθενείς να εκτελούν εργασίες σε έναν υπολογιστή χρησιμοποιώντας μόνο το μυαλό τους.
Ο κ. O’Keefe είπε: «Όταν άκουσα για πρώτη φορά για αυτήν την τεχνολογία, ήξερα πόση ανεξαρτησία θα μπορούσε να μου δώσει πίσω.
«Το σύστημα είναι εκπληκτικό, είναι σαν να μαθαίνεις να οδηγείς ποδήλατο – θέλει εξάσκηση, αλλά μόλις το συνηθίσεις, γίνεται φυσικό. Τώρα, απλώς σκέφτομαι πού θέλω να κάνω κλικ στον υπολογιστή και μπορώ να στείλω email, να κάνω δουλειές με την τράπεζα, να ψωνίσω και τώρα να στείλω μηνύματα στον κόσμο μέσω Twitter.»
Για να μοιραστεί τα νέα, ανέλαβε τη διαχείριση του Twitter του Διευθύνοντος Συμβούλου της Synchron, Thomas Oxley, χρησιμοποιώντας το hashtag #HelloWorldBCI.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
