 |
|
|  Κυριακή 2/1
Ανέκδοτο!
Νοτιοκορεάτης αυτομόλησε στη... Βόρεια Κορέα!
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Ένας νοτιοκορεάτης πέρασε την Κυριακή τα αυστηρώς φρουρούμενα σύνορα που χωρίζουν τη χώρα του από τη Βόρεια Κορέα και έκτοτε αγνοείται η τύχη του, σύμφωνα με ανακοίνωση του στρατού της Νότιας Κορέας.
Στα χρόνια που ακολούθησαν την ανακωχή ανάμεσα στα δύο κράτη, οι συνθήκες στον Βορρά εξώθησαν πάνω από 30.000 ανθρώπους να «αποδράσουν» προς τη Νότια Κορέα, ρισκάροντας την ίδια τους τη ζωή για να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Ωστόσο η αυτομόληση από την Νότια Κορέα προς τη Βόρεια είναι κάτι που συμβαίνει εξαιρετικά σπάνια, και κάθε φορά προσελκύει το ενδιαφέρον των διεθνών ΜΜΕ.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Γενικού Επιτελείου του Συμβούλιου Αρχηγών Γενικών Επιτελείων, μετά τον εντοπισμό του ατόμου στην ανατολική πλευρά της αποστρατικοποιημένης ζώνης που χωρίζει τα δύο κράτη , διεξήχθη επιχείρηση αναζήτησης, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
«Επιβεβαιώσαμε ότι το άτομο πέρασε τη γραμμή οριοθέτησης των συνόρων γύρω στις 22.40 και αυτομόλησε στον Βορρά», ανέφερε η ανακοίνωση, συμπληρώνοντας ότι μέχρι στιγμής δεν έχει εξακριβωθεί εάν το άτομο είναι ζωντανό ή νεκρό. Επίσης, επισημαίνεται ότι εστάλη ειδοποίηση στη Βόρεια Κορέα μέσω στρατιωτικής γραμμής επικοινωνίας, ζητώντας την προστασία του ατόμου που παραβίασε τη νομοθεσία της χώρας του περνώντας τα σύνορα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Βόρεια Κορέα έκλεισε τα σύνορά της στις αρχές του 2020 εξαιτίας της εξάπλωσης του κορωνοϊού ανά τον πλανήτη. Μέχρι σήμερα ωστόσο, η Πιονγκγιανγκ δεν έχει αποκαλύψει στοιχεία για το αν υπάρχουν κρούσματα στη χώρα και πόσα.
Υπενθυμίζεται ότι τον Σεπτέμβριο του 2020 ξέσπασε σάλος όταν Βορειοκορεάτες στρατιώτες πυροβόλησαν και σκότωσαν έναν Νοτιοκορεάτη αξιωματούχο που είχε χαθεί στη θάλασσα. Η Πιονγκγιάνγκ επικαλέστηκε τους αυστηρούς κανόνες που έχουν επιβληθεί στη χώρα λόγω Covid και στη συνέχεια ζήτησε συγγνώμη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
