 |
|
|  Τρίτη Ωρα 7.25μμ
----------------------------------------
Βέλγιο
----------------------------------------
Κείμενο υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ συνυπογράφουν διανοούμενοι και πολιτικοί από τον χώρο της Αριστεράς
----------------------------------------
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ.-(Ανταπόκριση Μανώλης Σπινθουράκης)
Υπό τον τίτλο «Επιθυμούμε τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου» στο σημερινό φύλο της βελγικής εφημερίδας «Le Soir» δημοσιεύεται ένα συλλογικό κείμενο που υπογράφεται από ακαδημαϊκούς, πολιτικούς και συνδικαλιστές, προσκείμενους σε γενικές γραμμές, στον χώρο της βελγικής Αριστεράς. «Η νίκη του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα είναι», όπως αναφέρεται στο κείμενο, «η μόνη εναλλακτική λύση για να μπει ένα τέλος στη λιτότητα και να αξιοποιηθεί μία ανέλπιστη ευκαιρία αποκατάστασης της κοινωνικής δικαιοσύνης».
Στην εισαγωγή του κειμένου αναφέρονται τα εξής:
«Στην Ελλάδα, εδώ και πέντε χρόνια, τα προγράμματα λιτότητας διαδέχονται το ένα το άλλο και η άκρη του τούνελ δεν έχει ακόμη φανεί. Εδώ και πέντε χρόνια, η τρόικα επιβάλλει μέτρα λιτότητας με αντάλλαγμα επείγουσες πιστώσεις, ώστε να αποφευχθεί η στάση πληρωμών της Ελλάδας προς τους πιστωτές της. Το μεγαλύτερο μέρος, όμως, αυτών των δανείων χρησιμοποιήθηκε για την προστασία των κερδοσκόπων. Ταυτόχρονα, τα εφαρμοσμένα από τις διαδοχικές κυβερνήσεις μέτρα λιτότητας επέφεραν μία πραγματική κοινωνική οπισθοχώρηση. Ένα στα τρία άτομα ζει στη φτώχεια. Εννέα άνεργοι στους δέκα δεν λαμβάνουν επίδομα ανεργίας. Το ποσοστό ανεργίας των νέων έφτασε το 60% και πολλοί εγκαταλείπουν τη χώρα. Η αγοραστική δύναμη μειώθηκε κατά ένα τρίτο περίπου. 100.000 επιχειρήσεις πτώχευσαν. Η χώρα βυθίζεται σε μία κρίση χωρίς τέλος. Το δημόσιο χρέος που έφτανε το 120% του ΑΕΠ το 2009, αγγίζει πλέον το 179% του ΑΕΠ, γεγονός που αποδεικνύει ότι το φάρμακο της λιτότητας όχι μόνο είναι χειρότερο από το κακό, αλλά συμβάλλει και στην περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης. Ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε ένα κυβερνητικό πρόγραμμα βασισμένο σε τέσσερις πυλώνες και καμιά πενηνταριά πρακτικά μέτρα. Αντίθετα με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται μία ριζική μείωση και βαθιά αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, πράγμα απαραίτητο για να αφιερώσει δαπάνες για την ανάκαμψη της χώρας».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
