 |
|
|  Τρίτη 18/1
«Καταστροφικές» ζημιές
σε νησιά τού Ειρηνικού από το τσουνάμι που προκλήθηκε μετά την ηφαιστειακή έκρηξη στο αρχιπέλαγος τής Τόνγκα
Reuters,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Τα μικρά νησιά στις παρυφές του αρχιπελάγους Τόνγκα έχουν υποστεί εκτεταμένες ζημιές από την ηφαιστειακή έκρηξη και το τσουνάμι που ακολούθησε, δήλωσε διπλωμάτης από το νησιωτικό κράτος σήμερα, εγείροντας φόβους για περισσότερα θύματα.
“ Ανησυχητικές” εικόνες που τράβηξε αναγνωριστικό αεροπλάνο της Πολεμικής Αεροπορίας της Νέας Ζηλανδίας δείχνουν ένα ολόκληρο χωριό στο νησί Μάνγκο να έχει καταστραφεί και πολλά κτίρια να έχουν εξαφανιστεί στο γειτονικό νησί Ατάτα, εξήγησε ο διπλωμάτης, δεύτερος στην ιεραρχία στη διπλωματική αποστολή της Τόνγκα στην Αυστραλία, ο Κέρτις Τουιχαλανγίνγκιε.
“ Οι άνθρωποι πανικοβλήθηκαν, έτρεξαν και τραυματίστηκαν”, επεσήμανε μιλώντας στο Reuters. “ Πιθανόν να υπάρχουν επιπλέον νεκροί και απλώς προσευχόμαστε να μην έχει συμβεί αυτό”.
Η αστυνομία της Τόνγκα έχει ανακοινώσει πως μέχρι στιγμής έχουν επιβεβαιωθεί δύο θάνατοι, αλλά καθώς δεν έχουν αποκατασταθεί οι τηλεπικοινωνίες στο αρχιπέλαγος, ο πραγματικός αριθμός των νεκρών δεν είναι γνωστός.
Ο Αυστραλός υπουργός αρμόδιος για τον Ειρηνικό, Ζεντ Σισίλγια δήλωσε ότι αξιωματούχοι της Τόνγκα ελπίζουν να καταφέρουν να απομακρύνουν ανθρώπους από τα απομονωμένα, με χαμηλό υψόμετρο νησιά Χααπάι και άλλα νησιά στις παρυφές του αρχιπελάγους, όπου οι συνθήκες “ είναι πολύ σκληρές, με πολλά σπίτι να έχουν καταστραφεί από το τσουνάμι”.
Το πολεμικό ναυτικό της Τόνγκα έχει αναφέρει ότι στην περιοχή αυτή τα κύματα από το τσουνάμι εκτιμάται ότι έφτασαν τα 5 με 10 μέτρα ύψος, ανακοίνωσε το Γραφείο Συντονισμού Ανθρωπιστικής Βοήθειας του ΟΗΕ (Ocha).
Τα νησιά Μάνγκο και Ατάτα απέχουν 70 και 50 χιλιόμετρα αντίστοιχα από το ηφαίστειο Χούνγκα Τόνγκα- Χούνγκα Χααπάι, η έκρηξη του οποίου το Σάββατο προκάλεσε τσουνάμι στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Το Ατάτα έχει πληθυσμό περίπου 100 ανθρώπους και το Μάνγκο περίπου 50.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
