 |
|
|  Tετάρτη 19/1
Μουσική
Ο Ντέιβιντ Μπόουι είναι ο καλλιτέχνης με τις περισσότερες πωλήσεις δίσκων βινυλίου τον 21ο αιώνα,στο Ηνωμένο Βασίλειο
AΠΕ,zougla.gr
Ο Ντέιβιντ Μπόουι είναι ο καλλιτέχνης με τις περισσότερες πωλήσεις δίσκων βινυλίου τον 21ου αιώνα, στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Οι πωλήσεις δίσκων βινυλίου του αείμνηστου μουσικού τη δεκαετία του 2000 ανέρχονται σε 582.704 (έως τις 6 Ιανουαρίου) και τον κατατάσσουν μία θέση πάνω από τους Beatles (535.596).
Όπως αποκάλυψε ο αναλυτής των charts του Music Week, Άλαν Τζόουνς, τη δεκαετία του 2020 o Ντέιβιντ Μπόουι είναι επίσης στην πρώτη θέση με τις πωλήσεις έργων του σε βινύλιο να ανέρχονται σε 134.237 και ακολουθούν οι Beatles με 113.613.
Το έτος 2021 ο Ντέιβιντ Μπόουι κατέλαβε την τρίτη θέση με τις πωλήσεις των άλμπουμ βινυλίου του να φθάνουν τις 53.181. Οι Beatles κατέλαβαν την πρώτη θέση (58.567) και η Τέιλορ Σουίφτ τη δεύτερη (56.917 ).
Πιο πρόσφατα, το «χαμένο» άλμπουμ του Μπόουι του 2000 «Toy» μπήκε στο Top 5 του Ηνωμένου Βασιλείου με πολύ καλές φυσικές πωλήσεις.
Το «Toy» κυκλοφόρησε στις 7 Ιανουαρίου, μία μέρα πριν από τα 75α γενέθλια του τραγουδιστής της ροκ.
Στα charts στο Ηνωμένο Βασίλειο περιλαμβάνονται επίσης επανέκδοση του «Hunky Dory» άλμπουμ που κυκλοφόρησε με αφορμή την 50η επέτειό του στο τέλος του 2021 και η συλλογή του 2016 «Legacy».
Εδώ και 15 χρόνια καταγράφεται αύξηση στις πωλήσεις δίσκων βινυλίου στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η Βρετανική Φωνογραφική Βιομηχανία BPI ανέφερε πρόσφατα ότι οι πωλήσεις βινυλίου στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2021 ήταν οι υψηλότερες των τελευταίων 30 ετών.
Στις ΗΠΑ, οι δίσκοι βινυλίου ξεπέρασαν σε πωλήσεις τα CD για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες. Σύμφωνα με στοιχεία από το MRC και το Billboard, το 38,3% των πωλήσεων άλμπουμ στη χώρα πέρυσι ήταν σε μορφή βινυλίου και αποτέλεσαν πάνω από το 50% των πωλήσεων φυσικών άλμπουμ (41,72 εκατομμύρια πωλήσεις δίσκων βινυλίου σε σύνολο 82,79 εκατομμυρίων).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
