 |
|
|  Πέμπτη 10/2
Μοναδική περίπτωση στον κόσμο
36χρονη βρετανίδα , με σπάνιο σύνδρομο στομάχου, ζυγίζει κάτω από 20 κιλά...
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Τον απόλυτο εφιάλτη βιώνει μία 36χρονη Bρετανίδα από την πόλη Τρούρο της Κορνουάλης. Ο λόγος για την Νικολέτ Μπέικερ η οποία αρχικά διαγνώστηκε λανθασμένα με νευρική ανορεξία και μετά από χρόνια έμαθε ότι πάσχει από σοβαρή διαταραχή του στομάχου. Μάλιστα η διαταραχή είναι τόσο σοβαρή που ανά πάσα στιγμή κινδυνεύει να πεθάνει.
Οι πόνοι στο στομάχι ξεκίνησαν από όταν η Νικολέτ ήταν τεσσάρων ετών. Τότε ήταν που άρχισε να μην τρώει. Οι γιατροί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η 36χρονη πάσχει από νευρική ανορεξία με αποτέλεσμα για πάνω από είκοσι χρόνια να την υποβάλλουν σε θεραπείες που χειροτέρευαν την υγεία της. Οι θεραπείες περιελάμβαναν αναγκαστική σίτιση και επισκέψεις σε εξειδικευμένα κέντρα για πολύμηνη νοσηλεία.
Τα χρόνια πέρασαν και το 2015 η γυναίκα έμαθε ότι πάσχει από το σύνδρομο της άνω μεσεντερίου αρτηρίας. Πρόκειται για μια σπάνια διαταραχή που προκαλείται από τη συμπίεση του τρίτου τμήματος του δωδεκαδακτύλου από τη συγκεκριμένη αρτηρία. Η εν λόγω πάθηση είναι εξαιρετικά σπάνια και προσβάλει έναν στους εκατό χιλιάδες ανθρώπους. Παράλληλα προκαλεί οξύτατους πόνους και ναυτία αμέσως μετά την κατανάλωση φαγητού.
Tο αδιέξοδο της 36χρονης είναι τέτοιο που οι γιατροί του NHS δεν εγκρίνουν την χειρουργική επέμβαση. Και αυτό διότι η 36χρονη γυναίκα είναι λιποβαρής σε τέτοιο βαθμό. Το μόνο που μπορούν να της προσφέρουν είναι μία παρηγορητική θεραπεία.
Την ίδια ώρα η Νικολέτ Μπρέκετ μπορεί να σωθεί εάν μεταβεί στη Γερμανία όπου εκεί βρίσκεται ένα εξεδικευμένο ιατρικό κέντρο. Ωστόσο το κόστος της χειρουργικής επέμβασης είναι τεράστιο καθώς ανέρχεται σε 80.000 λίρες. Για το λόγο αυτό ξεκίνησε μία εκστρατεία συλλογής χρημάτων μέσω διαδικτύου.
Έτσι λοιπόν δημιούργησε ένα προφίλ στην ιστοσελίδα «gofundme.com» μέσω του οποίου από την αρχή του 2022 έως και σήμερα συγκεντρώθηκαν 95.000 λίρες από δωρεές που έκαναν πάνω από 4.000 άνθρωποι. Πάντως παρά την άμεση κινητοποίηση χιλιάδων ανθρώπων, η 36χρονη δηλώνει πως είναι πολύ άρρωστη και πολύ αδύναμη για να δώσει τον μεγαλύτερο αγώνα της ζωής της.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
