 |
|
|  Δευτέρα 14/2
Δημήτρης Κολλάτος,σκηνοθέτης, για Έλληνες ηθοποιούς
Είναι άσχημοι, θηλυπρεπείς, καβαλημένα καλάμια
MEGA,protothema.gr
Στην εκπομπή «Mega Καλημέρα» μίλησε ο Δημήτρης Κολλάτος. Ο σκηνοθέτης και συγγραφέας μίλησε για τον γιο του Άλκη που έχει φύγει από τη ζωή, για τη μοναξιά που βιώνει, ενώ προκαλούν αίσθηση οι απόψεις που έχει για τους Έλληνες ηθοποιούς.
«Ο γιος μου ο Άλκης «έφυγε» και πονάω πολύ, γιατί πάλεψα για τον Άλκη. Όχι, δεν λυτρώθηκε ο γιος μου ο Άλκης με τον θάνατό του. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα πεθάνει, τού είχα γράψει όλη την περιουσία. Με τον γιο μου ζούσαμε την απόλυτη μοναξιά μας. Μεγαλύτερο σημάδι μου το άφησε η αυτοκτονία της γυναίκας μου, υπέφερε πάρα πολύ με τον Άλκη. Τον γιο μου τον Αλέξανδρο τον αγαπάω πολύ, φοβάται όμως μην γίνει δεύτερος Κολλάτος», ανέφερε αρχικά ο Δημήτρης Κολλάτος.
Για το metoo και τις καταγγελίες πως: «Μία γυναίκα πρέπει να μιλάει αμέσως».
Μιλώντας για την προσωπική του ζωή και τη μοναξιά που βιώνει είπε: «Είμαι μόνος και είναι πολύ δυσάρεστο, τρομακτικό, έχω συνηθίσει να έχω 4-5 γυναίκες. Αν γύριζα τον χρόνο πίσω, δεν θα ερχόμουν ξανά στην Ελλάδα.
Μιλώντας για τα επαγγελματικά του ο σκηνοθέτης αποκάλυψε πώς ετοιμάζει μια ταινία με τίτλο «Ταξίδι στη Συρία». Ο ίδιος ρωτήθηκε αν έχει βρει τον πρωταγωνιστή για την ταινία. Η απάντηση που έδωσε θα συζητηθεί καθώς όπως είπε θέλει ο πρωταγωνιστής να είναι όμορφος. Όμως στην Ελλάδα δεν μπορεί να τον βρει.
«Στην Ελλάδα οι άνδρες είναι άσχημοι, θηλυπρεπείς, καβαλημένα καλάμια, οι άνδρες είναι οι χειρότεροι ηθοποιοί στην Ελλάδα», είπε χαρακτηριστικά.
Όσον αφορά στις γυναίκες ηθοποιούς δεν ισχύει το ίδιο...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
