 |
|
|  Πέμπτη 17/2
Η Ελλάδα σήμερα!
«Το έκανα από φτώχεια»: Γιαγιά έκλεψε φαγητό από σούπερ μάρκετ,αλλά ενω οι πολίτες συγκινήθηκαν απο την περίπτωσή της, η εταιρεία αρνείται να αποσύρει τη μήνυση
newsbeast.gr
Συγκινεί η ιστορία μιας γιαγιάς που έκλεψε τρόφιμα από σούπερ μάρκετ στην Πετρούπολη Aττικής, «από φτώχεια» όπως είπε, με την αλυσίδα του καταστήματος να έχει κάνει μήνυση εναντίον της και να μη δέχεται να την αποσύρει.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Open, η 70χρονη γιαγιά έβαλε στην τσάντα της κρέας και τυρί αξίας 30-40 ευρώ το περασμένο Σάββατο. Όταν εντοπίστηκε από τους υπαλλήλους, οι πελάτες αντέδρασαν ζητώντας να μην πάει στο αυτόφωρο, ωστόσο ο προϊστάμενος είπε ότι έχει πολύ αυστηρές εντολές και κάλεσε αστυνομία. Οι αστυνομικοί προσήγαγαν τη γυναίκα στο αστυνομικό τμήμα, όπου φέρεται να είπε ότι «από φτώχεια τα έκανα όλα αυτά». Ανέφερε ακόμα ότι έχει στεγαστικό δάνειο και ρύθμιση δανείου πολύ μεγάλη καθώς και ότι με τα χρήματα της σύνταξης προσπαθεί να αποπληρώσει το δάνειο για να μην της πάρουν το σπίτι.
Σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ, οι αστυνομικοί συγκινήθηκαν με την ιστορία της, ωστόσο η επιχείρηση επέμενε να κάνει μήνυση. Γείτονες της γυναίκας πήγαν στο σούπερ μάρκετ και ζήτησαν να αποσυρθεί η μήνυση, ωστόσο η επιχείρηση αρνήθηκε λέγοντας γιατί είναι πολιτική της να μην αποσύρει τέτοιου είδους μηνύσεις.
Μια από τις γειτόνισσες της ηλικιωμένης, μιλώντας στο κανάλι, είπε πως «η γιαγιά πήρε 3 χάπια μαζί, προσπαθεί να αυτοκτονήσει γιατί δεν σηκώνει ντροπή και φοβάται μη φτάσει στα αυτιά των παιδιών αυτός ο διασυρμός». Πρόσθεσε ακόμα ότι «θα κάνω ότι μπορώ για να καθαρίσω την υπόθεση καθώς και ότι «δεν θα περάσω ποτέ από την συγκεκριμένη αλυσίδα του σούπερ μάρκετ».
Παρέμβαση για το περιστατικό αναμένεται να κάνει και ο δήμος Ιλίου, καθώς όπως επεσήμανε ο κ. Χαραλαμπόπουλος, πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του δήμου θα κάνουν προσπάθεια να ζητήσουν από την αλυσίδα να αποσύρει τη μήνυση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
